blogging
- Erik Visser
- Elmine Wynia
- Ton Zijlstra
- Elja Daae
- Wouter Groeneveld (Officieel België…)
- Cor Noltee
- Max Roeleveld
- Maarten - Film van alledag
- Herbert van Hoogdalem
- Jeroen de Bakker
- Jeroen Sangers
- Roel Groeneveld
- Sebastiaan Andeweg
- Jan van den Berg
- Marco Derksen
- Martijn Aslander
- Ewout Wolff
- Ruud Brok
- Fred Zelders
- Ingmar de Lange
- Nicole van der Hoeven
- Nicoline Wouterlood
Een bericht speciaal voor de lezers die de RSS feed volgen (you rule! Maar dat terzijde):
Als je denkt huh? Er staan plotsklaps een paar oudere berichten in de feed en ze zijn ongelezen… watskeburt?
Ditskeburt: Ik heb de RSS feed van Paper Trails hier toegevoegd. Als ik daar iets schrijf wordt dat hier door geplaatst. Daarom zie je plots twee extra ongelezen berichten van begin juni. Sorry voor het ongemak en het mogelijk verbreken van je lees-streak. Maar you rule!
Van serendipiteit tot algoritmes - De kracht van pollinators in je digitale tuin
De Digital Garden is een term die de laatste jaren veel in zwang is. Daar ben ik blij om, want dan kan ik het woord “zwang” eens in een zin gebruiken. Maar goed, Digital Gardens dus. Ik heb er zelf niet heel veel over geschreven, maar Tom Critchlow maakte in 2019 al een mooi overzichtsartikel. Een Digital Garden is het beste te omschrijven als een plek waar je je gedachten en ideeën kwijt kunt, je kennis kunt laten groeien en nieuwe verbindingen maken. Dat kan je notitie-app zijn op je telefoon, Obsidian, Notion of welke andere app.
Om in de analogie van de tuin te blijven, die moet natuurlijk wel bestoven worden. Want door bestuiving groeit je tuin, komen er nieuwe planten en bloemen, verrijk je het ecosysteem. Je kunt zelf voor de bestuiving zorgen, door steeds nieuwe ideeën en kennis toe te voegen. Maar nog beter is als je bestuivers, pollinators, van buiten af hebt. Als je verrast wordt door iets waar je eigenlijk niet naar op zoek was, maar waar de serendipiteit zijn werk doet. Die pollinators vind je in je omgeving, het zijn de mensen en netwerken waar je je in bevindt. Je werk, familie, gezin, vriendenkring, de kroeg, restaurant. Het is je online community, cirkel van volgers.
De meest verrassende bestuiving kan komen uit hoeken waar je het niet verwacht. Als door middel van machine learning (Vooruit… A.I.) je gerelateerde ideeën krijgt aangereikt die je verder kunnen brengen. Die je op een ander pad kunnen brengen of je op het verkeerde been zetten. Het is een algoritme, een rekenmodel dat op de achtergrond op basis van verschillende variabelen je nieuwe informatie kan geven. Het is belangrijk dat je inzicht hebt in de variabelen. Of dat de variabelen dezelfde normen en waarden dragen als jij belangrijk vindt. Anders gezegd, je wilt geen aanbevelingen van een algoritme dat er op uit is om te polariseren, of om je zo lang mogelijk op een platform te houden en meer data kan extraheren van je klik- en kijkgedrag. Je wilt een algoritme dat je helpt, dat je creatief laat zijn, je een duwtje in de rug geeft en je speels uitdaagt om verder te kijken.
Als je met een AI en algoritmes je eigen Digital Garden laat bloeien en groeien, dan heeft dat een positief effect op alles. Jij hebt een mooiere Tuin waar je meer creatief werk kunt doen, dankzij de bestuivers die van buiten komen. Jouw tuin kan beter andere tuinen bestuiven. Het collectief wordt creatiever. Daardoor kan het onderliggende algoritme beter leren en iedereen van nog meer creativiteit en serendipiteit voorzien. Alle tuinen worden beter.
Is dat een utopische gedachte? In elk geval een mooie gedachte om de maandag te beginnen. We hebben meer bestuivers nodig in onze Digital Gardens!
LinkLeesMap S01E02 - Je menselijke LLM op het web
De hele week stond in het teken van creativiteit en notetaking. Wat is dat toch, dat Engelse termen altijd een rijker gevoel geven dan de Nederlandse poten-in-de-klei term. Aantekeningen maken of Notities maken. Klinkt toch ineens als werk, of zelfs als een triviale bezigheid. Maar hoe meer ik me verdiep in de creatieve kant van dit thema, hoe relevanter notities worden.
Ik vind de term notemaking, die Nick Milo een tijd terug opperde, nog sterker. Daar zit het aspect van creatie nog beter in. Taking heeft een vorm van extractie in zich. Van een hoeveelheid informatie die op je af komt, trek je de belangrijkste woorden en zinnen er uit en die schrijf je op. Of kopieer en plak je. Of fotografeer je. Maar met Making impliceer je al dat je zelf iets maakt. De betekenis van wat op je afkomt een plek geeft in eigen woorden of beelden.
Je merkt, ik zit vol in mijn nieuwe nog-naamloze project!
Wat bracht me dat zoal deze week?
Producer Rick Rubin is een genie. Niet alleen omdat hij tijdloze muziekklassiekers heeft gemaakt, maar zijn kijk op de wereld en creativiteit is uniek. Met zijn nieuwe project The Way of Code combineert hij de 3000 jaar oude geschriften van de Tao Te Ching met de hype van de laatste 2 maanden, Vibecoding. The Way of Code is een fantastisch project. Het introduceert de diepe filosofische waarheden van de Tao bij een nieuw publiek, in combinatie met AI-gegenereerde afbeeldingen die bij elk van de 81 hoofdstukken past. Alle animaties zijn gemaakt in samenwerking met Claude van Anthropic en je kunt ze zelf aanpassen. Zo maakte ik van deze animatie iets nieuws, dankzij Claude.
In navolging van The Way of Code, luister zeker ook naar dit interview met Rick Rubin waar hij zijn visie geeft op Vibecoding, AI en de wijsheden van de Tao Te Ching. Zijn interpretatie van het gebruik van AI, op basis van de documentaire AlphaGO (waarin een AI wint van een grootmeester in het spel Go) is voor mij een eye-opener
The reason the computer ended up winning wasn’t because it was smarter. It knew less. The computer knew less than the humans. The humans had mores. It had a culture around it beyond the rules. And the culture around it ended up being the limiting factor.
Een absolute aanrader: Rick Rubin on Art, Life, and Vibe Coding
Niche-websites over muziek. Altijd goed. Crucial Tracks music journal - the songs that made you is zo’n site.
Crucial Tracks is a music journal where you can log and share the important songs in your life.
Ik zal mijn Obsidian niet snel verlaten, maar de Sublime app gaat een belangrijke rol voor me spelen vanaf nu. Zie je het als een soort liefdeskind tussen Evernote, Pinterest, Are.na en Del.icio.us(ken je die nog!). En dan krijg je Sublime.
Ze noemen zich the knowledge tool that sparks creativity, omdat we geen kenniswerkers zijn, maar creatieve mensen. Of zoals de oprichter Sari Azout zegt in een interview: “Normal people don’t want to double-bracket the internet,” Probeer Sublime zelf via deze invite-link.
“What if we didn’t think of a website as one thing that answers to a million people? What if instead, there were millions of websites, each one handmade by a single person?”
Making space for a handmade web
Komende dinsdag ben ik virtueel aanwezig bij “Making it in the Anthropocene”. Een serie sprekers en sessies hoe we in deze periode van verschillende crises (geopolitiek, klimaat, economie) een nieuwe weg vinden om te leven, werken en te bestaan.
Collario móet toch wel een hele late 1 april grap zijn? Dit kán toch niet echt bestaan? Check de LinkedIn thread en je begint je af te vragen of we als mensheid geschikt zijn om iets met AI te doen…
Dat was LinkLeesMap van deze week. Wat vinden we van deze serietitel? LinkLeesMap -> LLM… too much?
Fijne week, happy cybersurfing!
Manton Reece, maker en eindbaas van Micro.blog, heeft een nieuwe functionaliteit ontwikkeld voor de Premium abonnees (ben ik (nog) niet). De mogelijkheid om blogposts met terugwerkende kracht te categoriseren, op basis van keywords die het systeem uit de blogposts haalt. Bekijk de korte video waar het principe direct duidelijk wordt voor je. Het doet me denken aan mijn eigen zondagochtend experiment om met AI mijn blogposts beter te taggen.
Statistieken op dit blog
Sinds gisteren heb ik statistieken aangezet op deze website. Schrik niet, het is geen Google Analytics of een andere data-slurpende BigTech boosdoener. Ik maak gebruik van Umami, een self-hosted open source analytics platform met minimale features. Ik ben altijd wel benieuwd welke aandacht bepaalde artikelen krijgen. Ik hoef wil er geen distributiestrategie, social strategie of andere trucs op los te laten, maar een beetje een gevoel wat er zoal op dit hoekje van het internet komt, dat vind ik wel leuk.
De twee belangrijkste features vind ik: Welke pagina’s worden veel bezocht en van welke bronnen komen bezoekers? Met beiden kan Umami prima uit de voeten.
Umami is geïnstalleerd op een eigen VPS server bij Hetzner in Finland, waar alle data wordt opgeslagen. Met Umami wordt geen persoonlijke informatie opgeslagen, elke bezoeker wordt gekenmerkt door een unieke ID. Wel wordt informatie zoals land, stad, schermgrootte, browser en device opgeslagen. Umami maakt geen gebruik van cookies.
Digitale sticker voor de Indieweb Carnival
De maand april is voorbij, dat betekent dat de Indieweb Carnival voor die maand is afgerond. Jamie Thingelstad heeft een mooi overzicht gemaakt van alle deelnemers. Ik ben eerlijk gezegd verrast van de hoeveelheid blogposts! Fijn leesvoer op deze Bevrijdingsdag.
Maar nog leuker vind ik dat Jamie een POAP heeft gemaakt. Een Proof Of Attendance Protocol, een digitale sticker dat ik heb meegedaan aan deze Indieweb Carnival. Officieel staat het nu ergens op de Blockchain mooi te wezen. Maar ik snap nog altijd niet hoe dat werkt. Ik heb de afbeelding maar gewoon gedownload zodat ik hem hier kan laten zien
Op naar de volgende Indieweb Carnival met het thema Small Web Communities. Doe mee!
Hoe ik verborgen Youtube video's zichtbaar maak met een browser extensie
Wist je dat de gemiddelde Youtube video zo’n 41 keer wordt bekeken? Voor een platform dat ogenschijnlijk vol staat met professionele content creators, het feit dat het na de Google de meest bezochte site is, valt dit aantal views misschien wel tegen? Of is er iets anders aan de hand? Ik leg je uit hoe ik door dit gegeven op het idee kwam om een browser extensie te maken om de video’s zichtbaar te maken die het Youtube algoritme onzichtbaar houdt.
De video’s die niemand ziet
Ik las een artikel bij BBC “The hidden world beneath the shadows of YouTube’s algorithm”, geschreven naar aanleiding van het 20-jarig bestaan van Youtube. Het geeft een fascinerende andere blik op het videoplatform. Niet over de grote kanalen, de succesvolle influencers, de rol van het platform in de online gesprekken. Maar meer over de essentie van Youtube als persoonlijk videoplatform. Met miljarden video’s die nog nooit of slechts zelden zijn bekeken. Auteur Thomas Germain haalt een onderzoek aan van onder andere Ethan Zuckerman. Zuckerman is onder andere directeur van het Institute for Digital Public Infrastructure en vooral blogger. Uit het onderzoek blijkt dat de mediaan van het aantal keer dat video’s zijn bekeken slechts 41 keer is. Dit betekent dat de meeste video’s in de dataset minder dan of gelijk aan 41 keer zijn bekeken. Sterker nog, als je video meer dan 130 views heeft, dan zit je in de bovenste 30% van de meest populaire content op het platform.
De bevindingen van het onderzoek deden mij weer denken aan een website waar Germain ook naar verwijst, IMG_0001 van Riley Walz. Hier vind je video’s die tussen 2009 en 2012 met de iPhone werden geupload en de standaard bestandsnaam hielden, IMG_ gevolgd door 4 getallen. Dit zijn video’s die totaal niet zijn geoptimaliseerd voor kijkers, maar juist bedoeld waren om even online te zetten, te delen met iemand anders. Het zijn de kleine snapshots van het leven, publiek gemaakt via de videodienst.
Ik bedacht me dat er vast meer video’s moesten zijn van andere camera’s, met eenzelfde vaste structuur in de bestandsnaam en met weinig views op Youtube. Zo had ik een Sony Cybershot, waarvan de bestandsnaam met DSC_ startte. Het kan niet anders dat op Youtube ook video’s zijn te vinden in het formaat DSC_xxxx.
Het idee
Toen kwam het idee binnen: Zou het niet leuk zijn als je met een browser extensie door deze video’s kunt zoeken? Ik legde het idee voor bij AI-app Openrouter, waarmee ik automatisch met verschillende modellen kan praten, afhankelijk van de vraagstelling. Ik had nog nooit een browser extensie gemaakt, dus dat liet ik de dienst ook maar stap voor stap uitleggen.
Na 30 minuten had ik een lokale Chrome extensie die exact deed wat ik wilde.
Je kiest een datum en een cameramodel. Van de maand en de dag maakt de code vier getallen. Zo zou vandaag 0501 zijn en plakt deze met het gekozen model in een zoekopdracht voor Youtube. Om vervolgens in Youtube direct de resultaten te laten zien. Hier zie je video’s met de titel DSC_0501 of hier zie je video’s die met een Go Pro zijn gemaakt en de bestandsnaam GOPR1127 hebben. Je kunt ook een random model en getal selecteren met de Timewarp knop. Ik koos er voor om een datum als startpunt te maken om de vier getallen te genereren. De extensie zoekt dus niet naar video’s die met de specifieke modellen op de specifieke datum zijn geplaatst. Is dat te onduidelijk nu? Laat het me weten.
De resultaten zijn net zo verrassend als in het artikel van Germain. Er komen dashcams voorbij met 15 views, een jonge skier met 2 views of een voorstelling van drie jonge vriendinnen, slechts één keer bekeken. De rustgevende watervallen van Allagash, Maine. Sommige video’s zijn nog nooit bekeken als je door de lijst scrollt, sommigen hebben al honderden views. Maar het zijn vrijwel allemaal video’s die vrij zijn van call to actions, “like en subscribe” iconen en gelikte producties. Het zijn doorkijkjes in het dagelijkse leven van mensen overal ter wereld. Het zijn video’s die niet de pretentie hebben dat de maker een influencer wil zijn op social media. Het zijn persoonlijke boodschappen waarbij de maker de middelen gebruikt die voor handen zijn. Zoals snel een video maken, uploaden en privé delen.
Youtube noemt zich graag het epicentrum van populaire cultuur en het nieuwe Hollywood. Ik zie het liever als publieke infrastructuur voor mensen die een verhaal willen vertellen. Ongeacht voor hoeveel kijkers dat is.
Hoe maak je een browser extensie?
Ik had nog nooit een browser extensie gemaakt, dus ik liet Deepseek me eerst maar eens uitleggen hoe die in elkaar zitten. Vervolgens is het model aan de slag gegaan om de extensie te maken, en op basis van mijn aanwijzingen constant wat aanpassingen te doen. Tenslotte heeft AI me geholpen met de uitleg hoe ik een browser extensie kan publiceren op de Chrome Web Store en bij Mozilla Add Ons.
Alles zit relatief eenvoudig in elkaar. Je kunt de volledige code op Github vinden, downloaden en zelf aanpassen.
Met de hulp van AI kon ik van een idee naar livegang gaan in nog geen 90 minuten. De meeste tijd zat in het maken van de juiste iconen en het invullen van de formulieren bij Mozilla en Google om de extensie te publiceren. Al het basiswerk is door AI gedaan. Ik heb zelf nog wel de code bekeken. Omdat het relatief eenvoudig in elkaar zit, kan ik het wel beoordelen of het doet wat het moet doen. Mogelijk kunnen wat functies efficienter en zal de CSS meer gestroomlijnd kunnen. Maar ik ben er voor nu tevreden mee.
Ik ga nu nog uitzoeken waar en hoe ik de extensie het beste kan promoten. Ik vermoed sowieso op een aantal specifieke subreddits en op Hacker News. Natuurlijk mail ik de auteur van het artikel, ik denk dat hij er ook wel interesse in heeft. Mogelijk kan ik Ethan Zuckerman nog een bericht sturen. Ik wil er niet héél veel tijd aan besteden, het is vooral een leuk probeersel om iets bij te dragen aan het internet dat we wel eens vergeten in de comerciele bombarie die we over ons heen krijgen. Het internet van de kleine, persoonlijke interacties. Waar je even een video upload om aan iemand te laten zien. Niet met de bedoeling om er rijk mee te worden of veel invloed mee uit te oefenen. Maar om wat te delen. Als ik dat meer zichtbaar kan maken met deze browser extensie, dan is mijn doel gehaald.
Ook leuk om te weten, ik publiceerde ooit de 150e video ooit op Youtube. Die korte minispeedway video van 20 jaar geleden is slechts door 5.500 mensen bekeken. Het is iets meer ge-edit en geen standaard camera-bestandsnaam, maar toch een stukje verborgen Youtube historie…
Het web is fantastisch
Klik hier: The Web is Fantastic
De gemiddelde lezer van deze blog zal het eens zijn met alles wat Robb schrijft.
The real web is built on links. Hyper ones, in fact. Links you can share on your website. Links you can send to your mates.
Of eigenlijk schreef, want zijn post is uit 2023. Maar dat maakt niet uit! Het hoeft niet allemaal the latest and greatest te zijn. Op je eigen blog kun je teruggrijpen naar het verleden, of je juist verliezen in de toekomst. Het is jouw plek, jouw keuze wat je er doet.
Robb legt ook weer het principe van de /now-pagina uit. Toevallig kreeg ik pas geleden een mail van een trouwe lezer die zich al afvroeg wat er nu speelde bij me. Want ja, die /now-pagina bij mij is ernstig verwaarloosd. Shame on me! Ga ik oplossen!
Get a blog, a website, a Mastodon account, something you control, and share links to cool things you find.
Want the internet is amazing!
Ken ik iemand die het boek “Hypertext 3.0” van George P. Landow in bezit heeft? Ik zou het graag eens lenen om meer te leren over dit belangrijke communicatieconcept voor de 20e en 21e eeuw. Ik heb inmiddels versie 2.0 wel bij de bibliotheek aangevraagd.
Een mooie stap van Micro.blog, waar ik dit blog host: Micro.blog adding European servers
There is a lot of uncertainty in the United States right now, but Micro.blog is built for the world wide web
Ik ga dat vanavond eens rustig instellen.
Update: Dit was in nog geen minuut geregeld. Vinkje bij de instellingen van dit blog, DNS aanpassen en klaar. Lekker hoor!
Tag je teksten met AI
Een fijne zondagochtend rabbit-hole. Martijn Aslander bracht me op het spoor van Jorge Arango en zijn boek Duly Noted. Daar begin ik binnenkort aan, maar ik was nu vooral geïntrigeerd door zijn gebruik van AI om posts van zijn eigen blogs beter te taggen. Jorge heeft een uitgebreide handleiding gepost. Niet voor de absolute beginner en je moet niet bang zijn om zelf wat te sleutelen en te klooien. Maar je kent me…
Een deel van mijn oudere posts uit 2023 liggen nu op de testbank, waar ik een AI model de posts laat lezen en voorstellen doet voor nieuwe tags. Die tags komen uit een vooraf opgestelde lijst. De volgende stap is dan het controleren van de lijst, zien of het model toch zelf tags verzint en bepalen hoeveel ik handmatig nog moet aanpassen. Ik kan zo met terugwerkende kracht mijn blogposts beter vindbaar maken én beter aan elkaar gelinkt. Dit kun je met je blog doen, maar omdat het hier om lokale tekstbestanden gaat, zou ik dit ook prima met mijn PKM systeem kunnen doen. De belangrijkste voorwaarde is dan wel dat ik een lokaal model gebruik, zodat mijn notities niet in een databank bij een grote AI provider staan. En laat dat nou prima mogelijk zijn met de huidige hardware die ik heb, of met hyperlokale servers waar je zelf meer controle over hebt dan de grote modellen die claimen als Zwitsers zakmes voor alles een oplossing te zijn.
Alleen nog RSS op mijn laptop
Er waren een paar artikelen die me triggerden de laatste dagen. In de eerste plaats Choosing my pace by shaping my thinking spaces van Tracy Durnell. Een fraaie uiteenzetting hoe ze bewuster pauzes neemt en online langzamer gaat om meer controle over informatie dieet te hebben. Afgelopen weekend viel mijn oog op het artikel van Marieke van Vliet over Kennis Expressie. Hoe vaak lukt het om écht te begrijpen wat je leest en het in eigen woorden om te zetten?
Eén van mijn valkuilen (al jaren, ik weet het…) is dat ik een RSS reader op mijn telefoon heb. Met als gevolg dat ik op een vrij momentje nieuwe posts lees op mijn telefoon. Waar ik dan weer misschien iets mee wil. Maar ik heb maar een paar minuten omdat ik in het OV zit, of ik ben gewoon niet in de gelegenheid om er rustig over te schrijven. Waardoor het op een stapel artikelen komt. Die stapel heeft niet echt een naam, maar het is meer dat het de vibe heeft “Moet ik nog eens iets mee”.
Dat iets mee gebeuren? Dat gebeurt dus niet. En dat vind ik dan weer jammer.
Dus ik heb vanavond een, voor mij, rigoreus besluit genomen. Ik heb de online versie van mijn FreshRSS feedreader naar een lokale installatie omgezet. Dus niet meer op een prive domeinnaam beschikbaar, maar alleen lokaal via mijn laptop. En ja, ik zou wel weer kunstgrepen kunnen uithalen om via mijn telefoon toch de feeds op mijn laptop te lezen, maar dat is teveel gedoe. Plus ik wil zo echt de feeds alleen kunnen zien als ik op mijn laptop bezig ben. Want daar kan ik makkelijker direct een boeiende link al in een draft zetten. Of direct posten. Voor mij is aan mijn laptop zitten gelijk aan iets kunnen posten op mijn blog. Ik heb op mijn laptop de juiste instrumenten tot mijn beschikking. Ik kan met sneltoetsen heel natuurlijk iets schrijven, checken en posten.
En misschien… heel misschien… lees ik zo ook met meer aandacht wat er zoal langs komt in mijn informatiestroom. In plaats van het in een verloren momentje voorbij scrollen op mijn telefoon. Maar ik voel een verwantschap met Tracy Durnell, als ze aan het einde van haar fraaie betoog bekent:
My hunger for the new will probably never fully go away, but I think I can gradually pacify it into subsidence.
Matt Webb is inmiddels 25 jaar aan het bloggen. Een mijlpaal. Ik herken veel in zijn blogpost Reflections on 25 years of Interconnected, aangezien ik komende 30 juli die 25 kaarsjes mag uitblazen. Toen de blog 20 werd, schreef ik al een korte terugblik. En Cory Doctorow is al weer 5 jaar op Pluralistic aan het knallen. Heerlijk!
Samenvattingen bij blogposts
Sinds mijn verhuizing van zelf-geïnstalleerde en -onderhouden WordPress naar hier-heb-je-geld-regel-het Micro.blog hosting, ben ik best tevreden over de laatstgenoemde service. Het is gewoon heel eenvoudig. Ik schrijf, ik publiceer, ik ga verder. Ik hoef me niet per sé bezig te houden met nieuwe functionaliteiten, met updates, met gedoe. Want eerlijk is eerlijk, WordPress was best wel vaak gedoe. Of eigenlijk, het uitgangspunt dat ik alles in eigen beheer had, leidde er toe dat ik van alles bedacht omdat het kon. Niet dat het altijd zo handig was om te maken of te onderhouden.
Maar goed. Ik ben dus blij met Micro.blog. Niet in de minste plaats omdat eigenaar/helpdesk/programmeur/man-met-mening Manton in een constant tempo vernieuwingen en updates doorvoert. Zo is het nu mogelijk om samenvattingen van een post te maken. Dat klinkt voor menig WordPress-adept als een “pffffff…gast! Dat kunnen we al jáááren!” en dat klopt. Ik maakte er soms wel eens gebruik van. Zeker bij langere posts is het handig om een samenvatting in een feed of social post aan te bieden. Je schrijft de samenvatting zelf, maar zoals Manton het in bovenstaande link zegt, je kunt het ook door AI laten genereren. Mja, zou kunnen. Als ik gebruik maak van de web-interface van Micro.blog. Maar dat doe ik niet. Vrijwel al mijn posts zijn geschreven in Drafts of Obsidian, via een koppeling met de Micro.blog API. Ik gebruik plugin voor Drafts en plugin voor Obsidian. Nu is het dus wachten tot deze plugins updates hebben waarmee ik eventuele samenvattingen kan toevoegen aan langere posts.
Want no way dat ik zelf die plugins ga aanpassen omdat ik niet kan wachten… toch? Tóch?
PS: Om het effect van de samenvatting wel te zien, heb ik voor deze ene keer de post geschreven in Drafts, maar daarna gepubliceerd via de officiële webinterface. Vooruit dan. En de samenvatting via AI is gewoon slecht. Sorry Manton.
Alternatief reactiesysteem gevraagd
Bij de vorige blogpost over de Nederlandse bloggerslijst, kreeg ik goede aanbevelingen via zowel Mastodon als via het reactieysteem op deze blog zelf. Dank! De integratie van Micro.blog (alle slimheid die deze boel draaiende houdt) en sociale netwerken (de goeie!) is prima op orde. Maker Manton heeft zelfs een reactie systeem in het CMS ingebouwd. Maar om daar een reactie achter te laten moet je eerst inloggen met Mastodon, Bluesky of Micro.blog zelf. En dat wil ik toch liever niet. Ik heb geen last van spam via reacties, dus een eenvoudig reactie-paneel-ding is prima voor me. Dus heb ik Cusdis een-soort-van-ingebakken. Met wat script, spuug en schietgebedjes hangt onder elke post de mogelijkheid om “gewoon” een reactie achter te laten. Maar de vormgeving van dat Cusdis ding is verschrikkelijk! Horrendous! Een abomenatie zou men zeggen in vroeger tijden. Ik krijg de kleuren niet op orde, het formaat van de teksten, het hangt er allemaal maar een beetje bij. En dat is zonde.
Maar goed, ik doe het er mee net als jullie, mijn lieve lezers. Want ik krijg er zo nu en dan een reactie op en dat is leuk. Maar het oog wil ook wat. Het mag allemaal wat netter. Ik krijg het niet voor elkaar met mijn beperkte kennis van scripting, CSS en HTML. De AI-overlords heb ik al eens een paar keer om gevraagd, maar daar kwam ik niet veel verder mee.
Wat zijn alternatieven voor zo’n reactiesysteem? Dit blog is een statisch blog, gebouwd in Hugo. Dus er zou toch wel iéts moeten zijn?
Dus euh… laat een reactie achter :-)
Welke Nederlandse bloggers volg ik?
Vandaag konden Elja en ik eindelijk eens rustig bijpraten. Het was inderdaad al jaren geleden dat we elkaar voor het laatst spraken. Over het leven, werk en bloggen natuurlijk. Speciaal voor Elja heb ik een overzicht gemaakt van de Nederlandse blogs die ik volg. Terwijl ik de lijst samenstel valt me op dat die nogal eenzijdig is. Er mag wel wat meer diversiteit in zie ik nu. Dus tips zijn welkom in de reacties!
Persoonlijke blogs
Organisaties
Bloggerslunch
Over een uurtje of wat stap ik op de trein naar Den Haag. Ik heb geen idee hoe lang het geleden is, ik denk 2018, op de Smart Stuff that Matters Unconference Birthday BBQ-Bash van Ton en Elmine. Daar spraken we elkaar voor het laatst in levende lijve. Ik was toen al afscheid aan het nemen van BigTech, al ging dat met horten en stoten (nog steeds trouwens). Zij bleef aanwezig op Twitter, Instagram, Facebook. Organiseerde de maandelijkse Blogpraat op Twitter. Gaf trainingen over social media voor bedrijven.
We verloren elkaar wat uit het oog. Tot ik op LinkedIn zag dat ze haar ZZP-schap vaarwel zei en bij de overheid ging werken. “Policy coordinator AI & Algorithms” nog wel. Het ging ten koste van haar ZZP-werk én van haar blog die ik volgde. Tot begin dit jaar, toen haar naam opdook in mijn feedreader met 3 ongelezen artikelen. Ze was weer gestart. 1000 Dagen bloggen!
Tijd om eens bij te praten dus. Na wat heen en weer mailen en Signallen gaan we vanmiddag eindelijk lunchen. Kan ik Elja niet alleen vragen hoe het is om bij de overheid te werken, maar zeker ook hoe het is om weer te bloggen. Zin in! En ze weet sinds een paar dagen dat ze mobiel kan bloggen, dus het zal me niks verbazen als we een Inception momentje krijgen met haar en mijn blog.
Ik kreeg laatst een mail van Wouter Groeneveld. Hij vroeg me hoe het ging met de conversie van mijn oude blogposts naar deze site. Euh welnu… ik heb twee weken de tijd om daar eens stappen in te zetten. Dus wie weet wat er komen gaat!
Zijn tweede vraag was eenvoudiger te beantwoorden, waarom de site niet meer de oorspronkelijke naam Digging the Digital heeft? Daar is geen speciale reden voor. Ik heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan om de naam op de site te veranderen. Ik ben gewend dat de naam van de site vrijwel gelijk is aan de URL. Maar dat is geen officiële regel op het internet naar mijn weten. De naam is eenvoudig te doen in micro.blog, dus bij deze, de site heet weer officieel Digging the Digital!
A big hurray to Ruben for the 20th anniversary of his blog. I love how you describe your path to where you are now. With all those CMS’es (I knów!) and this big messy pile of tags and other metadata (I KNOW!) but you’re still going strong. Because you enjoy it. And that’s all that matters. Keep blogging, keep retrocomputing, keep geeking about coffee and keep writing about you and your life. I wouldn’t want to miss it!