creativiteit
- Een VPS bij Hetzner waar Immich in een Docker configuratie draait (schrijf ik hier vrij achteloos, maar de leercurve was steil voor me!)
- Een Storage Box bij diezelfde Hetzner van 1 Terabyte, waar al mijn foto’s, video’s, muziek en archief is opgeslagen.
- De map met foto’s op de Storage Box is gemount in de VPS, waarna ik ze dankzij de External Libraries in Immich ze direct kan binnenhalen en bewerken.
LinkLeesMap S01E04 - Maak meer!
Een rustige Eerste Pinksterdag, het is heel erg niet stuimig buiten met windvlagen en regenbuien, dus een mooi moment om lekker te computeren en op gevoel wat links te volgen.
Wat zag ik zoal deze week?
Een kijkje in het notitieboek van Austin Kleon! Ik volg Kleon al jaren, heb zijn boeken en ben betaald lid van zijn nieuwsbrief. Hij produceert zoveel losse posts, Instagram filmpjes, nieuwsbrief-materiaal én heeft nog tijd voor pizza-avonden met zijn familie, gaat samen met zijn zoontje op creatieve avonturen en schrijft een nieuw boek. Ik vind het knap.
In deze post neemt hij ons mee in een notitieboek dat hij tot de rand heeft gevuld. Knipsels, tekeningen, droedels, losse zinnen. Ik vind het fantastisch om mee te mogen kijken bij deze schetsen.
Een paar weken terug begon Grok, het AI model van X, in allerlei antwoorden referenties te maken naar witte genocide in Zuid-Afrika. Een vreemde situatie die al snel werd hersteld door de software engineers. Maar het schetst wel een probleem met LLM modellen van andere partijen: Je hebt geen invloed op de systeem prompt. De systeem prompt is een doorgaans onzichtbare laag die over het LLM ligt en “karakter” aan het model geeft. Het geeft instructies hoe te antwoorden, in welke tone of voice, waar het geen antwoord op geeft, welke prioriteiten het heeft.
Je voelt al aan dat dit consequenties heeft als mensen meer en meer deze modellen als nieuwsbronnen zien. Wat ze ook doen. De systeemprompt is als het ware de eindredacteur van de informatie die je krijgt. Maar een eindredacteur kun je nog mailen, of die zie je bij een talkshow langskomen om context en uitleg te geven waarom ze op een bepaalde manier het nieuws brengen. Een LLM zie ik nog niet snel bij Jinek aan tafel zitten. Hooguit gechanneld via Alexander Klöpping. Een ander probleem is dat AI modellen meer en meer van ons als mens weten en van jou als individu. Steeds meer individuele informatie wordt opgeslagen waardoor hetzelfde model bij jou op een andere toon en stijl zal reageren dan bij mij. De nieuwsbubbels verkleinen, totdat het duizenden, miljoenen kleine bellenblaas-belletjes zijn, voor ieder zijn eigen bubbeltje. Waar blijft dan een gedeelde waarheid?
In He who controls the system prompt controls the universe kun je uitgebreid lezen wat dit voor gevolgen kan hebben en waarom we meer transparantie en accountability nodig hebben bij AI modellen.
Nieuws uit de Fediverse! Tijdens de FediForum Online Conference afgelopen week lanceerde Bonfire Social. Een nieuwe manier om eigen communities te bouwen op het open sociale web. Net als de vele forum- en communitysoftware biedt Bonfire veel mogelijkheden bij de start, maar het is gebouwd op de protocollen voor de Fediverse. Dat biedt mogelijkheden om een community te bouwen die niet direct een dichte muur heeft met aparte accounts, maar waar je met je eigen decentrale account deel van kunt uitmaken. Ik heb nog niet de kans gezien om het echt te testen en te bekijken. Techcrunch heeft een aardig overzicht van de mogelijkheden.
Van 8 tot 12 augustus is het tijd voor WHY2025, ofwel What Hackers Yearn. In Geestmerambacht (42 kilometer ten noorden van Amsterdam) vind je dit outdoor hacker camp. Tenten, kabels, computers, servers, wifi-punten, eten, drinken… open source hardware, digitale kunstinstallaties, zelf je software maken, het kan allemaal in die paar dagen in het weiland. Kaarten zijn nu te koop! Check de wiki voor alle informatie.
Komende maandag kun je me live vinden bij Seats2Meet (dat zich gaat hernoemen naar Wonders of Work.. WoW!) bij de live-viewingparty voor de ontwikkelaars-conferentie van Apple, de WWDC 2025.
Vrijdag 13 juni loop ik rond in Pakhuis de Zwijger bij de PublicSpaces conference. Kom een praatje maken en geef me je linktips!
Dat was de LinkLeesMap van deze week. Maak er een mooie week van, deel je links, schrijf op je blog of in je journal. Ga maken!
Van serendipiteit tot algoritmes - De kracht van pollinators in je digitale tuin
De Digital Garden is een term die de laatste jaren veel in zwang is. Daar ben ik blij om, want dan kan ik het woord “zwang” eens in een zin gebruiken. Maar goed, Digital Gardens dus. Ik heb er zelf niet heel veel over geschreven, maar Tom Critchlow maakte in 2019 al een mooi overzichtsartikel. Een Digital Garden is het beste te omschrijven als een plek waar je je gedachten en ideeën kwijt kunt, je kennis kunt laten groeien en nieuwe verbindingen maken. Dat kan je notitie-app zijn op je telefoon, Obsidian, Notion of welke andere app.
Om in de analogie van de tuin te blijven, die moet natuurlijk wel bestoven worden. Want door bestuiving groeit je tuin, komen er nieuwe planten en bloemen, verrijk je het ecosysteem. Je kunt zelf voor de bestuiving zorgen, door steeds nieuwe ideeën en kennis toe te voegen. Maar nog beter is als je bestuivers, pollinators, van buiten af hebt. Als je verrast wordt door iets waar je eigenlijk niet naar op zoek was, maar waar de serendipiteit zijn werk doet. Die pollinators vind je in je omgeving, het zijn de mensen en netwerken waar je je in bevindt. Je werk, familie, gezin, vriendenkring, de kroeg, restaurant. Het is je online community, cirkel van volgers.
De meest verrassende bestuiving kan komen uit hoeken waar je het niet verwacht. Als door middel van machine learning (Vooruit… A.I.) je gerelateerde ideeën krijgt aangereikt die je verder kunnen brengen. Die je op een ander pad kunnen brengen of je op het verkeerde been zetten. Het is een algoritme, een rekenmodel dat op de achtergrond op basis van verschillende variabelen je nieuwe informatie kan geven. Het is belangrijk dat je inzicht hebt in de variabelen. Of dat de variabelen dezelfde normen en waarden dragen als jij belangrijk vindt. Anders gezegd, je wilt geen aanbevelingen van een algoritme dat er op uit is om te polariseren, of om je zo lang mogelijk op een platform te houden en meer data kan extraheren van je klik- en kijkgedrag. Je wilt een algoritme dat je helpt, dat je creatief laat zijn, je een duwtje in de rug geeft en je speels uitdaagt om verder te kijken.
Als je met een AI en algoritmes je eigen Digital Garden laat bloeien en groeien, dan heeft dat een positief effect op alles. Jij hebt een mooiere Tuin waar je meer creatief werk kunt doen, dankzij de bestuivers die van buiten komen. Jouw tuin kan beter andere tuinen bestuiven. Het collectief wordt creatiever. Daardoor kan het onderliggende algoritme beter leren en iedereen van nog meer creativiteit en serendipiteit voorzien. Alle tuinen worden beter.
Is dat een utopische gedachte? In elk geval een mooie gedachte om de maandag te beginnen. We hebben meer bestuivers nodig in onze Digital Gardens!
LinkLeesMap S01E02 - Je menselijke LLM op het web
De hele week stond in het teken van creativiteit en notetaking. Wat is dat toch, dat Engelse termen altijd een rijker gevoel geven dan de Nederlandse poten-in-de-klei term. Aantekeningen maken of Notities maken. Klinkt toch ineens als werk, of zelfs als een triviale bezigheid. Maar hoe meer ik me verdiep in de creatieve kant van dit thema, hoe relevanter notities worden.
Ik vind de term notemaking, die Nick Milo een tijd terug opperde, nog sterker. Daar zit het aspect van creatie nog beter in. Taking heeft een vorm van extractie in zich. Van een hoeveelheid informatie die op je af komt, trek je de belangrijkste woorden en zinnen er uit en die schrijf je op. Of kopieer en plak je. Of fotografeer je. Maar met Making impliceer je al dat je zelf iets maakt. De betekenis van wat op je afkomt een plek geeft in eigen woorden of beelden.
Je merkt, ik zit vol in mijn nieuwe nog-naamloze project!
Wat bracht me dat zoal deze week?
Producer Rick Rubin is een genie. Niet alleen omdat hij tijdloze muziekklassiekers heeft gemaakt, maar zijn kijk op de wereld en creativiteit is uniek. Met zijn nieuwe project The Way of Code combineert hij de 3000 jaar oude geschriften van de Tao Te Ching met de hype van de laatste 2 maanden, Vibecoding. The Way of Code is een fantastisch project. Het introduceert de diepe filosofische waarheden van de Tao bij een nieuw publiek, in combinatie met AI-gegenereerde afbeeldingen die bij elk van de 81 hoofdstukken past. Alle animaties zijn gemaakt in samenwerking met Claude van Anthropic en je kunt ze zelf aanpassen. Zo maakte ik van deze animatie iets nieuws, dankzij Claude.
In navolging van The Way of Code, luister zeker ook naar dit interview met Rick Rubin waar hij zijn visie geeft op Vibecoding, AI en de wijsheden van de Tao Te Ching. Zijn interpretatie van het gebruik van AI, op basis van de documentaire AlphaGO (waarin een AI wint van een grootmeester in het spel Go) is voor mij een eye-opener
The reason the computer ended up winning wasn’t because it was smarter. It knew less. The computer knew less than the humans. The humans had mores. It had a culture around it beyond the rules. And the culture around it ended up being the limiting factor.
Een absolute aanrader: Rick Rubin on Art, Life, and Vibe Coding
Niche-websites over muziek. Altijd goed. Crucial Tracks music journal - the songs that made you is zo’n site.
Crucial Tracks is a music journal where you can log and share the important songs in your life.
Ik zal mijn Obsidian niet snel verlaten, maar de Sublime app gaat een belangrijke rol voor me spelen vanaf nu. Zie je het als een soort liefdeskind tussen Evernote, Pinterest, Are.na en Del.icio.us(ken je die nog!). En dan krijg je Sublime.
Ze noemen zich the knowledge tool that sparks creativity, omdat we geen kenniswerkers zijn, maar creatieve mensen. Of zoals de oprichter Sari Azout zegt in een interview: “Normal people don’t want to double-bracket the internet,” Probeer Sublime zelf via deze invite-link.
“What if we didn’t think of a website as one thing that answers to a million people? What if instead, there were millions of websites, each one handmade by a single person?”
Making space for a handmade web
Komende dinsdag ben ik virtueel aanwezig bij “Making it in the Anthropocene”. Een serie sprekers en sessies hoe we in deze periode van verschillende crises (geopolitiek, klimaat, economie) een nieuwe weg vinden om te leven, werken en te bestaan.
Collario móet toch wel een hele late 1 april grap zijn? Dit kán toch niet echt bestaan? Check de LinkedIn thread en je begint je af te vragen of we als mensheid geschikt zijn om iets met AI te doen…
Dat was LinkLeesMap van deze week. Wat vinden we van deze serietitel? LinkLeesMap -> LLM… too much?
Fijne week, happy cybersurfing!
Logaritmisch langzaam lezen
Het moment dat ik een boekwinkel binnenloop lijkt het of tijd en ruimte even stilstaan. Ik kom zelden zonder een boek naar buiten. Mijn anti-library groeit exponentieel, maar ik lees logaritmisch langzaam. Dat is op zich geen groot probleem. Het is altijd fijn om te weten dat er nog genoeg is om je hersens mee te voeden.
Ik was vandaag in Lit, die hun één-maands-verjaardag vierden in de binnenstad van Utrecht. Een echte aanrader voor boekenliefhebbers. Helaas hebben ze (nog?) geen eigen website, alleen een paar social silo-accounts. Tegelijk vind ik dat ze niet direct een website nodig hebben, het is een winkel waar je gewoon in wilt ronddwalen. In random boeken bladeren, even rustig zitten en rondkijken. Of op blind date met een boek.
Alle boeken in de kast zijn ingepakt en hebben alleen een label met trefwoorden voor het boek. Inderdaad, don’t judge a book by it’s cover.
Het kaartenrek is niet groot, maar wel de moeite waard. Hilarische uitspraken naast fraaie kunstkaarten.
Ik liep naar buiten met 50 AI Ideas You Need to Know van Keith Mansfield, waarin hij de AI ontwikkelingen in een historisch perspectief plaatst.
Kortom: Lit. English Bookstore aan de Oudegracht in Utrecht, een aanrader als je in de buurt bent en je anti-library wel wat liefde nodig heeft!
Digitale sticker voor de Indieweb Carnival
De maand april is voorbij, dat betekent dat de Indieweb Carnival voor die maand is afgerond. Jamie Thingelstad heeft een mooi overzicht gemaakt van alle deelnemers. Ik ben eerlijk gezegd verrast van de hoeveelheid blogposts! Fijn leesvoer op deze Bevrijdingsdag.
Maar nog leuker vind ik dat Jamie een POAP heeft gemaakt. Een Proof Of Attendance Protocol, een digitale sticker dat ik heb meegedaan aan deze Indieweb Carnival. Officieel staat het nu ergens op de Blockchain mooi te wezen. Maar ik snap nog altijd niet hoe dat werkt. Ik heb de afbeelding maar gewoon gedownload zodat ik hem hier kan laten zien
Op naar de volgende Indieweb Carnival met het thema Small Web Communities. Doe mee!
Journelly, tweeting for your eyes only
Er zijn genoeg apps op de markt om een notitie te maken. Van de eenvoudige Notes app op elke telefoon tot omvangrijke journaling-apps. Waarom dan nog de nieuwe app Journelly? Zoals Álvaro Ramírez, de maker zelf zegt: “I realized what I really wanted was a cocktail of sorts, combining user experiences from all three kinds. Only then, I finally gained some traction and Journelly was truly born”
Journelly is een elegante iOS app om korte notities te maken met het gemak van een social media app. Álvaro noemt het “tweeting for your eyes only”. Want het is een journalling app, dus privacy is de default. Maar het gemak waarmee je links, foto’s, video’s, korte gedachten, takenlijsten of notities in de app kunt zetten, dat doet denken aan de social apps die we allemaal kennen.
Ik heb Journelly een maand mogen testen. Het zit goed in elkaar en ik kan heel snel even iets kwijt in de app. Eerlijk is eerlijk, ik gebruik al jaren Drafts voor deze gewoonte. Om even iets te noteren en al dan niet later in Obsidian te zetten. Maar met Journelly is het net zo handig. Plus de mogelijkheid om media bestanden toe te voegen, zodat je snel een moment voor jezelf kunt opslaan.
Ik gebruik al jaren Day One om mijn privé journal bij te houden, maar met Journelly ben ik voor het eerst geneigd om een overstap te maken.
Álvaro schrijft namelijk al jaren alles op zijn blog en lokaal in Org. Een krachtige en ondergewaardeerde opmaaktaal die vooral in Emacs-kringen veel aandacht krijgt. Markdown komt er aan. Maar het maakt voor het dagelijks gebruik niet uit, je ziet niets van de opmaak, tenzij je dat graag wilt.
Ik kan zowel op mijn Mac als mijn iPhone entries maken in het tekstbestand. Op de telefoon met Journelly, op mijn Mac kan ik in Emacs met org-capture een nieuwe entry maken. Die dan direct synct met mijn telefoon. Superhandig. Is het handiger dan Day One? Mwah, dat valt wel mee. Maar omdat het in eenvoudige tekstbestanden staat, is het makkelijker te bewerken, te verplaatsen en meer mee te doen, dan met de Day One database.
Je kunt alles over Journelly lezen in de blogpost van Álvaro of check de website journelly.com
Er zijn een aantal enthousiaste Journelly gebruikers in het Emacs/notetaking/blogging Venn-diagram. Zie bijvoorbeeld Jack Baty, Mike Hall en JTR.
Grateful Dead als voorjaarsmuziek
Ligt het aan de soort muziek? Aan het gevoel van een zon die doorbreekt als ik sommige nummers hoor? De laatste dagen heb ik weer vaker muziek van de Grateful Dead in mijn hoofd. Een band die al 163 jaar bestaat en nog altijd tot de verbeelding spreekt. Ik overdrijf, ik weet het. Maar ze blijven tot de verbeelding spreken. De komende maanden staat een deel van de oorspronkelijke band nog altijd in de Las Vegas Sphere. Voor absolute Boomer-ticketprijzen krijg je een psychedelische audio- en videotrip die je nog lang zal bijblijven.
Als achtergrondmuziek voor deze post staat Dark Star op. De 23-minuten durende jam die het nummer zo beroemd maakte. Ik had al een tijdje niet meer geluisterd. Ik vroeg me daarom af of ik Grateful Dead op specifieke tijden van het jaar luister. Het is maar goed dat ik die data al jaren bijhoud via Last.fm en ik daar handige grafiekjes van kan maken. En zie hier!
Een eigen foto-bibliotheek optuigen
Ik heb de hele ochtend met de selfhosted foto-app Immich zitten spelen. Hiermee kan ik al mijn foto’s op een eigen server zetten en ik heb er volledige controle over. Het is nogal een klus met meer dan 40.000 foto’s van de afgelopen 20 jaar. Waar datumvelden niet kloppen, foto’s meerdere malen in verschillende mappen staan. En dan mis ik nog heel veel materiaal. Het is nogal overweldigend om al die foto’s zo bij elkaar te zien. Zoekend naar de juiste datum. Of in elk geval een jáártal.
Zo kwam ik foto’s tegen van een feest in popzaal Mezz in Breda. Ik had geen idee meer wanneer dit ooit was, maar de kledingstijlen verraadde dat het ergens begin deze eeuw moest zijn geweest. Het zijn vooral foto’s van vrienden, bij de bar, in en rond de Mezz. Eigenlijk geen een foto van het concert dat we die avond bezochten. Ik zag op de achtergrond van de bar een poster van een aankomend concert. Met de datum vrijdag 3 juni. Een snelle zoektocht met Claude.ai gaf me uitsluitsel. Ik vroeg hem naar alle jaren tussen 2000 en 2010 waar 3 juni op een vrijdag valt. Alleen in 2005 viel 3 juni op een vrijdag. Even zoeken in de geschiedenis van Mezz en al snel kwam ik uit op 27 mei 2005, bij een concert van een AC/DC coverband. Dát kon ik me nog wel voor de geest halen. Toch handig, dat internet! Het mooie van Immich is dat ik de datum van foto’s direct goed kan zetten. Zo ontstaat langzaam maar zeker een mooie tijdlijn.
Waar ik écht heel blij van word is de gezichtsherkenning op de foto’s. Als ik het goed begrijp gebeurt die op de server zelf, gaat er niets naar allerlei BigTech serverboerderijen waar mijn gelaatstrekken tot in de eindigheid worden gemonetized. Ik wacht nog altijd op de eerste baardolie-sponsor, dus zo goed zal dat monetizen niet werken. De gezichtsherkenning haalt wel heel veel gezichten op. Van toevallige passanten op straat, mensen in het publiek bij een concert of een gezicht op een schilderij. Maar dat geeft niet, het stuurt me enorm veel toevallige paadjes in en ik vind het heerlijk. Er zit veel handmatig werk in het opschonen van de duizenden foto’s. En met de ingebakken, onvermijdelijke trips down memory lanes bij elke folder die ik open, kan dat nog wel een tijdje duren. Maar dat geeft niet. Ik heb tijd.
Ben je op zoek naar een soortgelijke oplossing? Ik heb de volgende opzet:
Hetzner is een Duitse cloudprovider met een goede staat van dienst. Ik kwam er terecht via Max en ik ben erg tevreden over hun diensten. Als je besluit gebruik te maken van hun diensten, doe dat via deze referral link, dan krijgen we beiden wat credits van onze Duitse vrienden!
The day the internet woke up
The Day the Internet Woke Up. Een technicolor feverdream-glitch die zich over je heen stort op het moment dat de singulariteit zich manifesteert via een AI gedreven…iets. Dystopische Media Kunst, gemaakt door Antibody.tv.
Bookmark - Leaving and waving
Deanna Dikeman fotografeerde haar ouders 27 jaar lang, als ze haar uitzwaaide na een bezoek bij hen thuis. Het is een prachtige serie foto’s die de schoonheid laten zien van menselijk contact, van familie. De foto’s van eind 2009 voel je aankomen, evenals de allerlaatste foto. Machtig mooi.