creativiteit
- Een VPS bij Hetzner waar Immich in een Docker configuratie draait (schrijf ik hier vrij achteloos, maar de leercurve was steil voor me!)
- Een Storage Box bij diezelfde Hetzner van 1 Terabyte, waar al mijn foto’s, video’s, muziek en archief is opgeslagen.
- De map met foto’s op de Storage Box is gemount in de VPS, waarna ik ze dankzij de External Libraries in Immich ze direct kan binnenhalen en bewerken.
Digitale sticker voor de Indieweb Carnival
De maand april is voorbij, dat betekent dat de Indieweb Carnival voor die maand is afgerond. Jamie Thingelstad heeft een mooi overzicht gemaakt van alle deelnemers. Ik ben eerlijk gezegd verrast van de hoeveelheid blogposts! Fijn leesvoer op deze Bevrijdingsdag.
Maar nog leuker vind ik dat Jamie een POAP heeft gemaakt. Een Proof Of Attendance Protocol, een digitale sticker dat ik heb meegedaan aan deze Indieweb Carnival. Officieel staat het nu ergens op de Blockchain mooi te wezen. Maar ik snap nog altijd niet hoe dat werkt. Ik heb de afbeelding maar gewoon gedownload zodat ik hem hier kan laten zien
Op naar de volgende Indieweb Carnival met het thema Small Web Communities. Doe mee!
Journelly, tweeting for your eyes only
Er zijn genoeg apps op de markt om een notitie te maken. Van de eenvoudige Notes app op elke telefoon tot omvangrijke journaling-apps. Waarom dan nog de nieuwe app Journelly? Zoals Álvaro Ramírez, de maker zelf zegt: “I realized what I really wanted was a cocktail of sorts, combining user experiences from all three kinds. Only then, I finally gained some traction and Journelly was truly born”
Journelly is een elegante iOS app om korte notities te maken met het gemak van een social media app. Álvaro noemt het “tweeting for your eyes only”. Want het is een journalling app, dus privacy is de default. Maar het gemak waarmee je links, foto’s, video’s, korte gedachten, takenlijsten of notities in de app kunt zetten, dat doet denken aan de social apps die we allemaal kennen.
Ik heb Journelly een maand mogen testen. Het zit goed in elkaar en ik kan heel snel even iets kwijt in de app. Eerlijk is eerlijk, ik gebruik al jaren Drafts voor deze gewoonte. Om even iets te noteren en al dan niet later in Obsidian te zetten. Maar met Journelly is het net zo handig. Plus de mogelijkheid om media bestanden toe te voegen, zodat je snel een moment voor jezelf kunt opslaan.
Ik gebruik al jaren Day One om mijn privé journal bij te houden, maar met Journelly ben ik voor het eerst geneigd om een overstap te maken.
Álvaro schrijft namelijk al jaren alles op zijn blog en lokaal in Org. Een krachtige en ondergewaardeerde opmaaktaal die vooral in Emacs-kringen veel aandacht krijgt. Markdown komt er aan. Maar het maakt voor het dagelijks gebruik niet uit, je ziet niets van de opmaak, tenzij je dat graag wilt.
Ik kan zowel op mijn Mac als mijn iPhone entries maken in het tekstbestand. Op de telefoon met Journelly, op mijn Mac kan ik in Emacs met org-capture een nieuwe entry maken. Die dan direct synct met mijn telefoon. Superhandig. Is het handiger dan Day One? Mwah, dat valt wel mee. Maar omdat het in eenvoudige tekstbestanden staat, is het makkelijker te bewerken, te verplaatsen en meer mee te doen, dan met de Day One database.
Je kunt alles over Journelly lezen in de blogpost van Álvaro of check de website journelly.com
Er zijn een aantal enthousiaste Journelly gebruikers in het Emacs/notetaking/blogging Venn-diagram. Zie bijvoorbeeld Jack Baty, Mike Hall en JTR.
Grateful Dead als voorjaarsmuziek
Ligt het aan de soort muziek? Aan het gevoel van een zon die doorbreekt als ik sommige nummers hoor? De laatste dagen heb ik weer vaker muziek van de Grateful Dead in mijn hoofd. Een band die al 163 jaar bestaat en nog altijd tot de verbeelding spreekt. Ik overdrijf, ik weet het. Maar ze blijven tot de verbeelding spreken. De komende maanden staat een deel van de oorspronkelijke band nog altijd in de Las Vegas Sphere. Voor absolute Boomer-ticketprijzen krijg je een psychedelische audio- en videotrip die je nog lang zal bijblijven.
Als achtergrondmuziek voor deze post staat Dark Star op. De 23-minuten durende jam die het nummer zo beroemd maakte. Ik had al een tijdje niet meer geluisterd. Ik vroeg me daarom af of ik Grateful Dead op specifieke tijden van het jaar luister. Het is maar goed dat ik die data al jaren bijhoud via Last.fm en ik daar handige grafiekjes van kan maken. En zie hier!
Een eigen foto-bibliotheek optuigen
Ik heb de hele ochtend met de selfhosted foto-app Immich zitten spelen. Hiermee kan ik al mijn foto’s op een eigen server zetten en ik heb er volledige controle over. Het is nogal een klus met meer dan 40.000 foto’s van de afgelopen 20 jaar. Waar datumvelden niet kloppen, foto’s meerdere malen in verschillende mappen staan. En dan mis ik nog heel veel materiaal. Het is nogal overweldigend om al die foto’s zo bij elkaar te zien. Zoekend naar de juiste datum. Of in elk geval een jáártal.
Zo kwam ik foto’s tegen van een feest in popzaal Mezz in Breda. Ik had geen idee meer wanneer dit ooit was, maar de kledingstijlen verraadde dat het ergens begin deze eeuw moest zijn geweest. Het zijn vooral foto’s van vrienden, bij de bar, in en rond de Mezz. Eigenlijk geen een foto van het concert dat we die avond bezochten. Ik zag op de achtergrond van de bar een poster van een aankomend concert. Met de datum vrijdag 3 juni. Een snelle zoektocht met Claude.ai gaf me uitsluitsel. Ik vroeg hem naar alle jaren tussen 2000 en 2010 waar 3 juni op een vrijdag valt. Alleen in 2005 viel 3 juni op een vrijdag. Even zoeken in de geschiedenis van Mezz en al snel kwam ik uit op 27 mei 2005, bij een concert van een AC/DC coverband. Dát kon ik me nog wel voor de geest halen. Toch handig, dat internet! Het mooie van Immich is dat ik de datum van foto’s direct goed kan zetten. Zo ontstaat langzaam maar zeker een mooie tijdlijn.
Waar ik écht heel blij van word is de gezichtsherkenning op de foto’s. Als ik het goed begrijp gebeurt die op de server zelf, gaat er niets naar allerlei BigTech serverboerderijen waar mijn gelaatstrekken tot in de eindigheid worden gemonetized. Ik wacht nog altijd op de eerste baardolie-sponsor, dus zo goed zal dat monetizen niet werken. De gezichtsherkenning haalt wel heel veel gezichten op. Van toevallige passanten op straat, mensen in het publiek bij een concert of een gezicht op een schilderij. Maar dat geeft niet, het stuurt me enorm veel toevallige paadjes in en ik vind het heerlijk. Er zit veel handmatig werk in het opschonen van de duizenden foto’s. En met de ingebakken, onvermijdelijke trips down memory lanes bij elke folder die ik open, kan dat nog wel een tijdje duren. Maar dat geeft niet. Ik heb tijd.
Ben je op zoek naar een soortgelijke oplossing? Ik heb de volgende opzet:
Hetzner is een Duitse cloudprovider met een goede staat van dienst. Ik kwam er terecht via Max en ik ben erg tevreden over hun diensten. Als je besluit gebruik te maken van hun diensten, doe dat via deze referral link, dan krijgen we beiden wat credits van onze Duitse vrienden!
The day the internet woke up
The Day the Internet Woke Up. Een technicolor feverdream-glitch die zich over je heen stort op het moment dat de singulariteit zich manifesteert via een AI gedreven…iets. Dystopische Media Kunst, gemaakt door Antibody.tv.
Bookmark - Leaving and waving
Deanna Dikeman fotografeerde haar ouders 27 jaar lang, als ze haar uitzwaaide na een bezoek bij hen thuis. Het is een prachtige serie foto’s die de schoonheid laten zien van menselijk contact, van familie. De foto’s van eind 2009 voel je aankomen, evenals de allerlaatste foto. Machtig mooi.