LinkLeesMap
LinkLeesMap S01E03 - Doorgaan met die naam!
Het zijn toch een beetje die kriebels om na te denken, zouden de lezers dit een leuke link vinden? Inmiddels stuur ik links standaard naar mijn Sublime Canvas, waar ik op verloren momentjes wat schuif, verbind en verwijder. Ik heb in geen jaren zo’n directe klik gemaakt met een digitaal product als met Sublime. Maar daar ga ik later nog meer over vertellen, hebt geduld…
Wat zag ik zoal deze week?
Glitch was altijd die online service die ik te weinig gebruikte maar echt te gek vond. Bij Glitch kreeg je simpelweg de ruimte om je eigen projecten te hosten. Van een eenvoudige about-me pagina tot interactieve browser-games, verzamelingen, test-scripts, noem maar op. De community rondom Glitch was divers, enthousiast, open en positief. Glitch was een typisch gevolg van de online remix-culture uit het begin van deze eeuw. Waar bloggers en artiesten constant elkaars werk overnamen, knipten, plakten en er iets nieuws van maakten En ja, je kreeg de ruimte. Want Glitch houdt op te bestaan. Het moederbedrijf Fastly stopt met de cruciale onderdelen van Glitch, de profielen en het hosten van apps. Voormalig Lead Engineer Keith Kurson schrijft een uitgebreide blogpost over de achtergronden, de community en wat Glitch achterlaat. Met een bittezoet einde.
Glitch was the closest thing we had to the early web’s spirit of “view source” and “anyone can build here.” But let’s be honest: we proved that you can’t build a sustainable platform around helping people create rather than consume—at least not in today’s internet economy.
PS: Check de rest van Keith’s site en glimlach om de hovers bij diverse links. ✨ ✨
Het korte verhaal (of de tokenized koortsdroom van een literaire dataset) Shit’s Gonna Get So Fucking Weird and Terrible doet me enorm denken aan The Day the Internet Woke Up waar ik recent naar linkte, en een ouder project van Robin Sloan, Sentence Gradients. Je leest een dystopische reis waarin de mensheid door zelfingenomenheid en winstmotieven, langzaam en dan ineens onder de controle komt van LLM’s.
None of this will look like a sci-fi apocalypse. It’ll look like another tool being adopted. Another budget adjustment. Another quiet month.
Collapse by a thousand optimizations.
Genoeg gloom and doom, tijd voor het internet dat we willen! met Taking an Internet Walk zou ik 25 leesmappen kunnen vullen, dus zie het als een cadeautje. Je klikt je kwijt in de lijst van boeiende online experimenten, alternatieve zoekmachines, webrings en niche communities. Dit is het internet waar ik verliefd op werd en verliefd op blijf.
Over communities gesproken! Ik wilde het wel, maar schoof het steeds voor me uit. En nu is het juni. Dus is de Indieweb Carnival van mei officieel ten einde. Met het mooie onderwerp Small Web Communities. Ik werd heel blij van Sacha Chua’s “Working on the plumbing in a small web community”, over haar werk om de Emacs community constant te voeden met updates uit diezelfde community en ze samen te vatten. Eerder deze week zat ik met Martijn Aslander in de avondzon, herinneringen op te halen over de Lifehacking community die we ooit startten, hoe ik met de Dutch Bloggies de weblogcommunity een plek wilde geven, en wat nu gebeurt in de Digitale Fitheid community. Het voelt goed om weer samen op te trekken. Zo ben ik maandag 2 juni zijn sidekick bij de Beginnerssessie Obsidian in Utrecht.
Dat was de LinkLeesMap van deze week. Ga naar buiten, de zon schijnt. Maak een wandeling, praat met je buren en bezoek je lokale bibliotheek!
LinkLeesMap S01E02 - Je menselijke LLM op het web
De hele week stond in het teken van creativiteit en notetaking. Wat is dat toch, dat Engelse termen altijd een rijker gevoel geven dan de Nederlandse poten-in-de-klei term. Aantekeningen maken of Notities maken. Klinkt toch ineens als werk, of zelfs als een triviale bezigheid. Maar hoe meer ik me verdiep in de creatieve kant van dit thema, hoe relevanter notities worden.
Ik vind de term notemaking, die Nick Milo een tijd terug opperde, nog sterker. Daar zit het aspect van creatie nog beter in. Taking heeft een vorm van extractie in zich. Van een hoeveelheid informatie die op je af komt, trek je de belangrijkste woorden en zinnen er uit en die schrijf je op. Of kopieer en plak je. Of fotografeer je. Maar met Making impliceer je al dat je zelf iets maakt. De betekenis van wat op je afkomt een plek geeft in eigen woorden of beelden.
Je merkt, ik zit vol in mijn nieuwe nog-naamloze project!
Wat bracht me dat zoal deze week?
Producer Rick Rubin is een genie. Niet alleen omdat hij tijdloze muziekklassiekers heeft gemaakt, maar zijn kijk op de wereld en creativiteit is uniek. Met zijn nieuwe project The Way of Code combineert hij de 3000 jaar oude geschriften van de Tao Te Ching met de hype van de laatste 2 maanden, Vibecoding. The Way of Code is een fantastisch project. Het introduceert de diepe filosofische waarheden van de Tao bij een nieuw publiek, in combinatie met AI-gegenereerde afbeeldingen die bij elk van de 81 hoofdstukken past. Alle animaties zijn gemaakt in samenwerking met Claude van Anthropic en je kunt ze zelf aanpassen. Zo maakte ik van deze animatie iets nieuws, dankzij Claude.
In navolging van The Way of Code, luister zeker ook naar dit interview met Rick Rubin waar hij zijn visie geeft op Vibecoding, AI en de wijsheden van de Tao Te Ching. Zijn interpretatie van het gebruik van AI, op basis van de documentaire AlphaGO (waarin een AI wint van een grootmeester in het spel Go) is voor mij een eye-opener
The reason the computer ended up winning wasn’t because it was smarter. It knew less. The computer knew less than the humans. The humans had mores. It had a culture around it beyond the rules. And the culture around it ended up being the limiting factor.
Een absolute aanrader: Rick Rubin on Art, Life, and Vibe Coding
Niche-websites over muziek. Altijd goed. Crucial Tracks music journal - the songs that made you is zo’n site.
Crucial Tracks is a music journal where you can log and share the important songs in your life.
Ik zal mijn Obsidian niet snel verlaten, maar de Sublime app gaat een belangrijke rol voor me spelen vanaf nu. Zie je het als een soort liefdeskind tussen Evernote, Pinterest, Are.na en Del.icio.us(ken je die nog!). En dan krijg je Sublime.
Ze noemen zich the knowledge tool that sparks creativity, omdat we geen kenniswerkers zijn, maar creatieve mensen. Of zoals de oprichter Sari Azout zegt in een interview: “Normal people don’t want to double-bracket the internet,” Probeer Sublime zelf via deze invite-link.
“What if we didn’t think of a website as one thing that answers to a million people? What if instead, there were millions of websites, each one handmade by a single person?”
Making space for a handmade web
Komende dinsdag ben ik virtueel aanwezig bij “Making it in the Anthropocene”. Een serie sprekers en sessies hoe we in deze periode van verschillende crises (geopolitiek, klimaat, economie) een nieuwe weg vinden om te leven, werken en te bestaan.
Collario móet toch wel een hele late 1 april grap zijn? Dit kán toch niet echt bestaan? Check de LinkedIn thread en je begint je af te vragen of we als mensheid geschikt zijn om iets met AI te doen…
Dat was LinkLeesMap van deze week. Wat vinden we van deze serietitel? LinkLeesMap -> LLM… too much?
Fijne week, happy cybersurfing!
Wild Web Wanderings/Leesmap S01E01 - Omdat hyperlinks sexy zijn!
Mocht je me al langer volgen, en die kans is groot na 25 jaar bloggen, dan weet je dat ik dol ben op linklijstjes. Ik heb het vaker gedaan, een wekelijkse lijst met opvallende sites, artikelen, social posts rondom een bepaald thema of domein. Ik weet ook uit de contentmarketing tijden dat dit soort lijstjes het altijd goed doen. In nieuwsbrieven zaten de meeste doorkliks op de linklijstjes. Op sites werken lijstjes altijd lekker. Hyperlinks een sexy syntax zijn! OK, ik overdrijf.
Daarom breng ik de linklijst weer hier terug. De naam van de wekelijkse serie is nog in zelf-overleg. Evenals de belofte dat het wekelijks is. Ik vind Wild Web Wanderings een beetje erg 1996 klinken. Al had ik in die tijd een nieuwsbrief voor nieuwe leden van de internetprovider waar ik werkte. Daar had ik de briljante ingeving om het “Leuke Links (en Rechts)” te noemen. Maar ik heb nog geen alternatief. Misschien moet ik er eens een stochastische robot-papegaai wat over laten redeneren.
Op mijn oude blog noemde ik het de Leesmap. In mijn Obsidian heb ik eveneens de tag Leesmap. Dus voel ik er wel wat voor om die naam weer te gaan gebruiken. Desalniettemin, Let’s go!
Natuurlijk gaat de Web Wandering/Leesmap (doorhalen wat niet blijft plakken) over bloggen op het indieweb en over het plezier van een eigen site. Stel dat het hele internet een winkelcentrum zou zijn. Dat is denk ik niet zo heel moeilijk meer om voor te stellen… dan is het indieweb dat kleine straatje net naast het overvolle en schreeuwerige winkelcentrum. Een plek met een kattencafé, een kleine gamewinkel, een cafeetje met filterkoffie, een independent LHBTQ+ boekenwinkel, een buurthuis en een coöperatief theater. Een sociale plek. En daar kun je zelf deel van uitmaken.
Bij een eigen site denk je al snel aan een blog, want nou ja, kijk hier maar rond. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kunt er doen wat je wilt. Mike Sass heeft wat ideeen op een rij gezet.
Make the site yours, the web is ours.
Een mooie bijzaak, of misschien wel de hoofdzaak, van een eigen plek op het internet om te schrijven, is dat het je dieper onderwerpen brengt die er voor je toe doen. Wouter Groeneveld beschrijft dat gevoel mooi in zijn blogpost “Writing is redirecting attention”
In a world where everything seems to spiral towards negativity, writing becomes more and more important. Writing yourself, mind you: writing that helps to better form and steer thoughts in your mind, cluster them, extract ideas, and persist pleasant personal experiences. Writing as a cure for negativity. Writing as a way to rescue your attention from increasingly dangerous capitalistic endeavours (screaming press, aggressive ads, toxic social media, …) and deliberately focus it on topics that genuinely interest you.
Natural Born Blogger en vriendin-van-de-show Elja Daae is weer druk met schrijven. Soms heel persoonlijk, soms wat zoekend. En altijd de moeite waard. Zoals haar worsteling met wel of geen gebruik van AI op haar blog.
bloggen [is] ook nog een ‘act of defiance’! Het wordt steeds leuker.
Bloggen staat (stond) de laatste jaren gelijk aan monetizen, snel geld verdienen, content pompen. Inmiddels zijn de tijden wel veranderd (gelukkig) maar nog altijd is er het idee dat bloggen vooral zakelijk moet zijn. Terwijl het mooie van dit internet is dat je er kunt doen wat je wilt. Check de links hierboven van Wouter en Mike. Het web is een creatieve vrijplaats. Je kunt hier prima iets bouwen en er van genieten. Waar de waarde ligt in het maken en de zelf-expressie.
Don’t sacrifice your creativity and uniqueness for the views
Je kunt schrijven in WordPress, je kunt direct in je eigen blogsoftware schrijven, maar er zijn allerlei manieren om je zieleroerselen aan het web toe te vertrouwen. Zo schrijf ik deze blog in Emacs, omdat waarom niet. Maar ik kan net zo makkelijk via Obsidian of andere tools publiceren. Het is maar net hoe mijn pet staat.
If you’re looking for a lightweight, sustainable way to blog, this might be worth trying
Is het nodig om moeilijk te doen met servers en internetdingen als je een blog wilt hosten? Valt mee. Je kunt je blog zelfs op een oude Nintendo Wii publiceren zoals Alex Haydock laat zien.
Okay, Nintendo lawyers avert your eyes.
Tot zover deze eerste Wild Web Wanderings/Leesmap sinds lange tijd. Blij mee? Meer van dit? Andere onderwerpen? Een idee voor de titel van deze serie? Roep het in de comments of ergens in de fediverse!