Het zijn toch een beetje die kriebels om na te denken, zouden de lezers dit een leuke link vinden? Inmiddels stuur ik links standaard naar mijn Sublime Canvas, waar ik op verloren momentjes wat schuif, verbind en verwijder. Ik heb in geen jaren zo’n directe klik gemaakt met een digitaal product als met Sublime. Maar daar ga ik later nog meer over vertellen, hebt geduld…

Drie rijen met kaarten zijn zichtbaar met tekst en afbeeldingen elke rij bevat verschillende onderwerpen en details onderaan is een sectie voor nieuwe kaarten in groene omranding

Wat zag ik zoal deze week?

Glitch was altijd die online service die ik te weinig gebruikte maar echt te gek vond. Bij Glitch kreeg je simpelweg de ruimte om je eigen projecten te hosten. Van een eenvoudige about-me pagina tot interactieve browser-games, verzamelingen, test-scripts, noem maar op. De community rondom Glitch was divers, enthousiast, open en positief. Glitch was een typisch gevolg van de online remix-culture uit het begin van deze eeuw. Waar bloggers en artiesten constant elkaars werk overnamen, knipten, plakten en er iets nieuws van maakten En ja, je kreeg de ruimte. Want Glitch houdt op te bestaan. Het moederbedrijf Fastly stopt met de cruciale onderdelen van Glitch, de profielen en het hosten van apps. Voormalig Lead Engineer Keith Kurson schrijft een uitgebreide blogpost over de achtergronden, de community en wat Glitch achterlaat. Met een bittezoet einde.

Glitch was the closest thing we had to the early web’s spirit of “view source” and “anyone can build here.” But let’s be honest: we proved that you can’t build a sustainable platform around helping people create rather than consume—at least not in today’s internet economy.

PS: Check de rest van Keith’s site en glimlach om de hovers bij diverse links. ✨ ✨

Het korte verhaal (of de tokenized koortsdroom van een literaire dataset) Shit’s Gonna Get So Fucking Weird and Terrible doet me enorm denken aan The Day the Internet Woke Up waar ik recent naar linkte, en een ouder project van Robin Sloan, Sentence Gradients. Je leest een dystopische reis waarin de mensheid door zelfingenomenheid en winstmotieven, langzaam en dan ineens onder de controle komt van LLM’s.

None of this will look like a sci-fi apocalypse. It’ll look like another tool being adopted. Another budget adjustment. Another quiet month.
Collapse by a thousand optimizations.

Genoeg gloom and doom, tijd voor het internet dat we willen! met Taking an Internet Walk zou ik 25 leesmappen kunnen vullen, dus zie het als een cadeautje. Je klikt je kwijt in de lijst van boeiende online experimenten, alternatieve zoekmachines, webrings en niche communities. Dit is het internet waar ik verliefd op werd en verliefd op blijf.

Een tekenfilmfiguur danst met een zachte glimlach omringd door een abstracte achtergrond met blauwe lijnen en rechthoekige vormen die aan schermen doen denken met enkele knoppen en tekst.

Over communities gesproken! Ik wilde het wel, maar schoof het steeds voor me uit. En nu is het juni. Dus is de Indieweb Carnival van mei officieel ten einde. Met het mooie onderwerp Small Web Communities. Ik werd heel blij van Sacha Chua’s “Working on the plumbing in a small web community”, over haar werk om de Emacs community constant te voeden met updates uit diezelfde community en ze samen te vatten. Eerder deze week zat ik met Martijn Aslander in de avondzon, herinneringen op te halen over de Lifehacking community die we ooit startten, hoe ik met de Dutch Bloggies de weblogcommunity een plek wilde geven, en wat nu gebeurt in de Digitale Fitheid community. Het voelt goed om weer samen op te trekken. Zo ben ik maandag 2 juni zijn sidekick bij de Beginnerssessie Obsidian in Utrecht.

Een vel papier met handgeschreven tekst in verschillende kleuren toont instructies om verhalen te vertellen en emoties bij mensen op te roepen in een creatieve context.

Dat was de LinkLeesMap van deze week. Ga naar buiten, de zon schijnt. Maak een wandeling, praat met je buren en bezoek je lokale bibliotheek!