Elke ochtend fysiek drie pagina’s schrijven heeft iets fundamenteels veranderd aan hoe ik de dag begin. Na 100+ dagen met pen en papier ontdek ik dat de traagheid van handschrift precies is wat mijn brein nodig heeft. En dat brengt me op iets wat ik niet had verwacht over onze relatie met digitale tools.

Mijn ochtenden waren al jaren hetzelfde. Wakker worden, telefoon pakken, even snel door berichtjes, misschien wat typen in DayOne, en voor je het weet zit je al vol met de chaos van de dag. Ik schrijf al jaren in DayOne en ik had niet het idee dat ik dat stukje van mijn routine kon veranderen. Maar ergens rondom mei kreeg ik het gevoel dat ik te snel in die ratrace gleed.

Eind mei bezocht ik de Dutch Pen Show in Utrecht. Tussen alle prachtige vulpennen en notitieboeken viel mijn oog op een simpel Midori A6 gelinieerd boekje. Het Japanse merk staat bekend om zijn eenvoud en kwalitatief goede producten. Iets later kocht ik nog een Lamy Safari vulpen, om zo de set compleet te maken.

Op 1 juni begon ik met Morning Pages. Naar het concept van Julia Cameron. Drie handgeschreven pagina’s, elke ochtend.

Van snelheid naar rust

Het eerste wat me opviel was de snelheid. Of beter gezegd, het gebrek daaraan. Na jaren van vlot typen in DayOne moest ik echt gas terugnemen. Mijn gedachten gingen sneller dan mijn pen kon bijhouden. In het begin was dat frustrerend, maar na een paar dagen merkte ik iets interessants.

Door die traagheid kreeg mijn brein meer tijd om na te denken. In plaats van de praktische planningen die ik meestal in DayOne typte, begon er een heel andere stroom van gedachten op te komen. Meer vrije associaties. Zorgen die ik nog niet had uitgesproken. Ideeën die ergens in mijn achterhoofd zaten te broeden. Dromen van de nacht ervoor. Herinneringen aan vroeger. Het was alsof met de hand schrijven een andere frequentie van denken aanboorde.

Een dag zonder ratrace

Na meer dan 100 dagen is mijn ochtend wezenlijk veranderd. Mijn telefoon ligt nu buiten de slaapkamer en is niet meer het startpunt van de dag. Ik sta op, loop naar beneden, pak een kop thee en mijn notitieboek. Ik begin elke pagina met de datum, de tijd en een klein icoon voor het weer. Een zonnetje, wolken met regendruppels, of gewoon bewolkt.

Daarna begin ik met één random zin en vervolgens vliegt het alle kanten op. Soms zijn het was losse gedachten over de dag er voor, soms zijn het zorgen over wat er in ons gezin speelt. Dan weer ideeën voor blogposts of interviews. Ik heb zelfs een keer per ongeluk een halve blogpost geschreven. Vragen aan mezelf. Uitkijken naar een vakantie. Het is echt free flow.

Het bijzondere is dat ik er nu naar uitkijk als ik opsta. Die 15 tot 20 minuten zijn echt mijn moment van rust voordat de dag begint. Ik heb nog geen dag overgeslagen, maar wel twee of drie keer wat later geschreven. Dat voelde niet lekker, alsof ik iets gemist had.

Vorm bepaalt motivatie

Bij de Dutch Pen Show zag ik veel verschillende pennen en notitieboeken. Voor elk wat wils eigenlijk. Je hoeft je niet te conformeren aan wat in de winkels ligt, je kunt compleet je eigen stijl bepalen met zowel notitieboeken als met pennen. Ik geloof echt dat de vorm van je materiaal bijdraagt aan de motivatie om het te gebruiken. Van goed papier tot een pen die lekker schrijft. Als het goed voelt, gebruik je het ook graag.

Dat merkte ik toen ik op een moment een nieuw boekje nodig had maar nog geen Midori had gekocht. Ik pakte een HEMA notitieboek. Een prima notitieboekje, eenvoudig en stevig. Maar het was toch anders. De lijnen waren sterker aangezet, het papier voelde anders en de interlinie was kleiner. Daardoor “klopte” het niet helemaal. Ook toen ik mijn Lamy eens moest schoonmaken maar wel wilde schrijven, pakte ik een Sakura Pigma PN pen. Dat werkte wel, schrijft ook lekker, maar het ritme was anders.

Links het boekje van de HEMA, rechts Midori. Duidelijk verschil!

Het is net als met muziekinstrumenten. Een goede gitaar speelt niet automatisch betere muziek, maar het inspireert je wel om vaker te spelen.

Niet PKM, wel creativiteit

De Morning Pages zijn geen onderdeel van mijn PKM systeem zoals mijn Obsidian setup of indexkaarten. Ik verbind deze notities niet aan andere systemen, categoriseer ze niet verder. Maar er ontstaan wel ideeën die ik later gebruik in blogposts of gesprekken. Tijdens interviews voor CreativeNotes praat ik regelmatig over Morning Pages, vooral als de geïnterviewde het concept kent of zelf gebruikt.

Het is meer een creatieve doorstroming dan kennisbeheer. Een manier om de gedachten die ’s nachts zijn blijven hangen op papier te krijgen, zodat ik frisser met de dag kan beginnen.

De patronen in mijn eigen handschrift

Ik maak van elke pagina een foto. Niet om ze direct terug te lezen, maar voor later. Misschien kan ik dankzij sterk verbeterde OCR en lokale AI-modellen, over een tijd patronen ontdekken die ik zelf lezend niet zo snel zou zien. Welke onderwerpen komen steeds terug? Welke zorgen spelen al maanden? Welke ideeën blijven terugkeren?

Ik vind het interessant om te ontdekken wat mijn onderbewustzijn al die tijd probeerde te vertellen.

Voor wie werkt Morning Pages?

Het schrijven van de Morning Pages moet je wel liggen. Het is echt een activiteit waar je aan moet wennen verwacht ik, zeker als je gewend bent aan toetsenborden. Maar ik denk dat het een goed rustpunt is voor mensen die het gevoel hebben dat ze meteen in een ratrace komen ’s ochtends. Of die vol zitten met gedachten die ze ergens kwijt willen. Die 15 tot 20 minuten schrijven geven mij echt de rust om alles op een rij te zetten voordat de dag begint.

Het belangrijkste is wel dat ik de pagina’s schrijf als ik alleen ben. Als er al gezinsleden om me heen zijn met hun eigen telefoons, verhalen en de haast van de dag, dan werkt het niet. Het is voor mij echt een stiltemoment. Ik hoop dat ik dat vast kan houden, ook als de dagen korter worden en het drukker wordt.

Klein beginnen

Als je deze routine eens wilt proberen, begin dan klein. Gebruik een A6 notitieboek, dat is handzaam. En je hoeft ook niet meteen die drie pagina’s te schrijven, maar begin eens met één pagina. Maak je niet druk om je handschrift of als je hand verkrampt. Dat is gewenning. Zoek vooral materiaal dat bij je past. Een Lamy Safari vulpen kost 22,50 euro, extra inktpatronen zijn nog geen een euro per stuk en gaan maanden mee. Mijn Midori A6 gelinieerd kost 12 euro voor 176 pagina’s, dus ongeveer twee maanden schrijven. Dat is het mij waard, maar ik kan niet in de portemonnee van een ander kijken. Probeer het gewoon eens 10 dagen en kijk wat je ervan vindt. Misschien ontdek je, net als ik, dat traagheid soms precies is wat je brein nodig heeft.