muziek
- een kamer, waar je alleen hele specifieke zaken bewaart. Als het jouw uitkomt.
- een boekenplank, met wat je hebt gelezen, of nu leest. Wat je mooi vindt.
- een plant, het begint met een zaadje. Misschien één regel of één idee op je site. Wat je langzaam uit laat groeien. Als de tijd er rijp voor is.
- een tuin, waar je op gezette tijden in tuiniert, schoffelt, onkruid (oude teksten/beelden) weghaalt en bepaalde seizoenen even met rust laat.
- een poel, iets wat tijdelijk bestaat. Een site rondom een gebeurtenis, een moment in je leven. Iets wat een begin- en eindmoment kent.
- een steen die je in de zee gooit. Een plek die je eenmaal maakt en daarna niet meer naar omkijkt. Maar dat wel bestaat op het web. Voor anderen.
LinkLeesMap S01E06 - Het vormt zich vanzelf
Waar was ik nou vorige week? Eerlijk gezegd, het kwam er even niet van. Vorige week zondag was zo’n dag dat van alles gebeurde. Waar ik in de avond dacht, ik heb mijn leesmap nog niet geschreven… Weet je wat, ik sla het een weekje over.
En zo geschiedde.
Het zal vaker voorkomen, misschien moet ik het ritme wel naar tweewekelijks brengen. Ik weet het nog niet precies, het vormt zich vanzelf wel.
Dan hebben we direct de rode draad in deze editie te pakken. En in mijn eigen werk de afgelopen weken. Veel wist ik nog precies en vormt zich gaandeweg. Het is net het leven he. We denken dat we alles kunnen uitdokteren, een plan maken, een routekaart, maar ach, die kun je na de eerste onverwachte bocht of opengebroken weg weer aanpassen.
Klinkt heftig, maar eigenlijk kan het best leuk zijn!
Wat zag ik zoal deze week?
Zo begon ik deze week met nieuwe weekberichten over mijn project CreativeNotes. Ja, erg meta en erg Main Character Energy (een term die ik leerde van mijn dochter) om in een leesmap te schrijven over je eigen weekbericht. Op Paper Trails kun je mijn route volgen hoe ik van een wild idee naar ja… iets ga. Een boek? Een podcast? Een serie interviews met foto’s? Ik weet het nog altijd niet exact…het vormt zich gaandeweg. En het vormt zich op dit moment in mooie wegen, maar dat lees je binnenkort wel…
Over schrijven en boeken… Martijn Aslander publiceert binnenkort zijn nieuwe boek “Starten met Obsidian”, dat hij in een relatief korte tijd heeft geschreven. Een praktische gids om met de notitie-app Obsidian te beginnen. Van je eerste notitie tot de opzet van een levend systeem. Ik mocht het manuscript lezen én het voorwoord schrijven. Het boek is nu al te bestellen en bij Martijn op LinkedIn kun je mijn voorwoord lezen. Ben je net begonnen met Obsidian of van plan je eigen kennis beter te borgen? Bestel dat boek van Martijn. Het is praktisch, grappig, inzichtelijk en zet je direct aan de slag.
Nog meer boekennieuws! Vriendin en Punkqueen Kirsten Jassies had vrijdag de lancering van haar boek “Het is allemaal de schuld van Social Media” over hoe BigTech, algoritmes en AI ons leven sturen. En wat je er aan kunt doen. Het is geen revolutionair en anti-kapitalistisch manifest om Silicon Valley tot de grond af te fikken. Kirsten zet de risico’s tegenover de positieve kant van technologie en geeft je handvatten hoe je het meer bewust kunt inzetten. Met inzicht, eigen initiatief en meer regelgeving.
Het vervelende is alleen wel dat Kirsten niets op haar eigen site zet om naar te linken en vooral op Instagram stories deelt. Die maar tijdelijk zijn en een account nodig hebben, dus hier linken is wat onnozel. Bij RTL vind je een interview met Kirsten en vorig jaar was ik te gast bij haar podcast over dit onderwerp.
Wat me brengt bij “My website is a shifting house next to a river of knowledge”. Een inzichtelijk en lekker leesbaar artikel waarom artiesten en auteurs de architecten moeten zijn van hun eigen site. Laurel Schwulst zet op een rij hoe je een website kunt inrichten en waarom het zo belangrijk is voor creatieven. Je eigen website hoeft niet een constante stroom van blogposts te zijn (ahem…) maar kan net goed iets zijn als
Each artist should create their own space on the web, for a website is an individual act of collective ambition.
Joan Westerberg bracht eerst LinkedIn en daarna Hackernews in vervoering met haar blogpost “I Deleted My Second Brain”. Ik heb gedachten over dat artikel. Het is fijne clickbait die het lekker doet op de socials, maar inhoudelijk is het weinig nieuws onder de zon. Ik wil dit nog wat laten marineren in mijn hersenpan en, oh the irony, linken aan eigen notities en ideeën die ik over de jaren heb opgebouwd. Dus wordt nog vervolgd, maar lees zeker haar essay over de tyranny of tools, the anxiety of the unread en laat me weten wat je er van vindt. Lees dan als tegenhanger dit artikel van Remco van den Akker, waarom een eigen systeem juist wél de moeite waard is.
Over linken gesproken en wat allemaal nog niet af is, ik kwam laatst langs Linkblocks, een Federated Bookmark Manager en dat ziet er op zich wel interessant uit. Het is nog láng niet af, maar je kunt het proces volgen op Github en een eenvoudige demo proberen.
Ik heb al jaren een zwak voor zines. Ik doe er te weinig mee, ik verzamel ze niet, ik maak ze niet en ik zoek het niet actief op. Maar het is zo’n latente, passieve liefhebberij. Als het langskomt ben ik super enthousiast en laat ik dat anderen weten als het kan. Zoals op de PublicSpaces Conference, waar Astrid Poot haar mini-zines uitdeelde. Of laatst tijdens een koffie met Elmine, waar we de lol van zines deelden.
Juli is International Zine Month, des te meer reden om zines de aandacht te geven die ze verdienen!
Video-tip! Gavin Strange is de Creative Director van de UK animatie studio Aardman. Die ken je van series als Wallace & Gromit of Shaun the Sheep. Strange vertelt op Beyond Tellerrand in humoristische hyperspeed hoe we meer moeten klooien en minder de dingen overdenken. Alleen al voor zijn slides en voorbeelden is “Less thinkering and more tinkering” de moeite van het kijken waard.
Tot volgende week, blijf mooie dingen maken en abonneer je op mijn nieuwsbrief Paper Trails.
Crucial Track for 26 June 2025
"Beat Street (12" Single Version)" by Grandmaster Flash
What's a song that makes you want to learn an instrument?
I grew up in the midst of the Golden Age of Hiphop, in the 80s. Some might not consider it an instrument, but when I saw Grandmaster Flash in the seminal documentary Big Fun in the Big Town on his turntables... or the other DJ's in the movies Beat Street and Wild Style... I learned you can make music from anything, anywhere. Just use your imagination and go wild.
Crucial Track for 18 June 2025
"Say Hello 2 Heaven" by Temple of the Dog
Share a song that makes time feel like it's standing still.
First time I heard this song in 1992-ish, it blew me away. A tribute to the great Andy Wood. Sung by his close friend and one of the greatest voices in rockmusic. This track always stops me at my feet.
Crucial Tracks.
Een nieuwe site om muzieklijstjes te maken. Natuurlijk doe ik dan weer mee. Want wat is leuker dan lijstjes maken met je favoriete nummers die als magie klinken, die je op een roadtrip draait, waardoor je je vrienden bel of wat een personal anthem is? Nou dan! Dus je vindt mijn Crucial Tracks hierrrrrr (met RSS)…. maar als het goed is zal vanaf nu ook elke nieuwe publieke Crucial Track van me worden doorgeplaatst. Hoop ik.
Eerder schreef ik al over Albumwhale, een vergelijkbare dienst.
Crucial Track for 16 June 2025
"Rose of My Heart" by Johnny Cash
One song that sounds like magic to me.... I think that's Johnny Cash with "Rose of my Heart." It's the song we played at our wedding as the opening song. It's still so beautiful and vulnerable. The old Cash singing about the love for his wife as a young man.
No One Sings Like You Anymore
Vandaag 8 jaar geleden werd bekend dat Chris Cornell was overleden. De zanger van Soundgarden, sleutelfiguur in de Seattle rockscene, een van de grote muzikanten van de jaren ‘90 en een man met een enorm krachtige en soulvolle stem.
Vandaag staat zijn muziek op. Van de stevige Soundgarden tracks zoals Jesus Christ Pose en Blow up the Outside World tot zijn solowerk zoals het vuurwerk van Stay with me Baby uit de serie Vinyl of onderstaande intieme Seasons uit de film Singles.
Afgelopen donderdag mocht ik bij de Metal Business Club meetup zijn in de Ziggodome, tijdens het concert van Ghost. Mooi om met verschillende (zelfstandige) ondernemers te spreken die allemaal een passie voor stevige muziek hebben. Het concert en de show van Ghost was geweldig, een mooie combinatie van werk en plezier zo! En erg bijzonder dat precies op het moment dat vlak nadat een nieuwe paus bekend is, de kersverse Papa V Perpetua van Ghost ook op het podium verschijnt…
Grateful Dead als voorjaarsmuziek
Ligt het aan de soort muziek? Aan het gevoel van een zon die doorbreekt als ik sommige nummers hoor? De laatste dagen heb ik weer vaker muziek van de Grateful Dead in mijn hoofd. Een band die al 163 jaar bestaat en nog altijd tot de verbeelding spreekt. Ik overdrijf, ik weet het. Maar ze blijven tot de verbeelding spreken. De komende maanden staat een deel van de oorspronkelijke band nog altijd in de Las Vegas Sphere. Voor absolute Boomer-ticketprijzen krijg je een psychedelische audio- en videotrip die je nog lang zal bijblijven.
Als achtergrondmuziek voor deze post staat Dark Star op. De 23-minuten durende jam die het nummer zo beroemd maakte. Ik had al een tijdje niet meer geluisterd. Ik vroeg me daarom af of ik Grateful Dead op specifieke tijden van het jaar luister. Het is maar goed dat ik die data al jaren bijhoud via Last.fm en ik daar handige grafiekjes van kan maken. En zie hier!
Frank's Wild Years en London Calling
Ik kreeg weer een mooi kerstcadeau dit jaar. De vinylversie van Tom Waits’ album uit 1987, Franks Wild Years.
Het laatste nummer van kant A is Frank’s Theme. Met de prachtige tekst:
Dream away the tears in your eyes
Dream away your sorrows
Dream away all your goodbyes
Dream away tomorrow
I promise when the sun comes up
I promise I’ll be true
And just like before the band starts to play
They always play your favorite tune
And dream away when everyone’s gone
Dream away your grey skies too
Dream away and nothing is wrong
Dreams have wishes that are waiting for you
And up ahead the road is turning
Turning for you and me
And just like before the band starts to play
Now there’s that twinkle in your eye
And dream away
De rust van de nummers, het jazzy, rokerige, experimentele van het hele album. Sowieso ben ik Tom Waits meer gaan waarderen de laatste maanden.
Aan de andere kant, op dit moment luister ik London Calling, een van de belangrijkste punkplaten, die deze maand 45 jaar werd. Met de beroemd geworden albumcover waar bassist Paul Simonon zijn bas stukslaat op het podium. Ik heb het album al zo vaak gehoord en ik blijf er naar terugkomen. Zo goed en tijdloos.
Elk begin van een nieuw jaar neem ik me voor om echt meer muziek te luisteren die werkelijk in dat jaar uitkomt. En elk jaar misluk ik daar weer jammerlijk in. Dus ik ga maar geen poging wagen in 2025. Nieuwe muziek is altijd prima, maar het moet geen verplichting worden. Liever dat het toevallig langskomt, zoals Doechii recentelijk.
Op 1 januari verschijnt het jaarlijkse muziekrapport van Last.FM, met alle nummers die ik werkelijk heb geluisterd in 2024. Wat mij betreft een betere weergave dan de Spotify Wrapped die echt een maand te vroeg uitkomt. Ik zal dan hier delen hoe mijn muziekjaar er uit heeft gezien.