internet-geschiedenis
- Het moment dat ik de Cluetrain Manifesto voor het eerst las
- Een manier om je WinAmp (weetunog!) te koppelen aan je blog. Eigenlijk is dat nog altijd wel een goed idee…
- Ik had in 2001 al een zwak voor het oude internet uit de jaren '90.
- Iets over een Nederlands bedrijf wat de "moeilijk te onthouden domeinnamen" wilde vervangen door telefoonnummers….
- Ik ontdek Maarwatishet.com, de site van nu auteur Robert van Eijden. Uit het Utrechtse stadje U.
- Een uitgebreide uitleg met veel links over de eerste stappen van muzieklabels en -artiesten in Creative Commons en P2P filesparing
- Mijn vrij achteloze blogpost over de aanslag van 11 september 2001. Ik zat op dat moment met mijn lief aan de westkust van de Verenigde Staten.
Hoe ik verborgen Youtube video's zichtbaar maak met een browser extensie
Wist je dat de gemiddelde Youtube video zo’n 41 keer wordt bekeken? Voor een platform dat ogenschijnlijk vol staat met professionele content creators, het feit dat het na de Google de meest bezochte site is, valt dit aantal views misschien wel tegen? Of is er iets anders aan de hand? Ik leg je uit hoe ik door dit gegeven op het idee kwam om een browser extensie te maken om de video’s zichtbaar te maken die het Youtube algoritme onzichtbaar houdt.
De video’s die niemand ziet
Ik las een artikel bij BBC “The hidden world beneath the shadows of YouTube’s algorithm”, geschreven naar aanleiding van het 20-jarig bestaan van Youtube. Het geeft een fascinerende andere blik op het videoplatform. Niet over de grote kanalen, de succesvolle influencers, de rol van het platform in de online gesprekken. Maar meer over de essentie van Youtube als persoonlijk videoplatform. Met miljarden video’s die nog nooit of slechts zelden zijn bekeken. Auteur Thomas Germain haalt een onderzoek aan van onder andere Ethan Zuckerman. Zuckerman is onder andere directeur van het Institute for Digital Public Infrastructure en vooral blogger. Uit het onderzoek blijkt dat de mediaan van het aantal keer dat video’s zijn bekeken slechts 41 keer is. Dit betekent dat de meeste video’s in de dataset minder dan of gelijk aan 41 keer zijn bekeken. Sterker nog, als je video meer dan 130 views heeft, dan zit je in de bovenste 30% van de meest populaire content op het platform.
De bevindingen van het onderzoek deden mij weer denken aan een website waar Germain ook naar verwijst, IMG_0001 van Riley Walz. Hier vind je video’s die tussen 2009 en 2012 met de iPhone werden geupload en de standaard bestandsnaam hielden, IMG_ gevolgd door 4 getallen. Dit zijn video’s die totaal niet zijn geoptimaliseerd voor kijkers, maar juist bedoeld waren om even online te zetten, te delen met iemand anders. Het zijn de kleine snapshots van het leven, publiek gemaakt via de videodienst.
Ik bedacht me dat er vast meer video’s moesten zijn van andere camera’s, met eenzelfde vaste structuur in de bestandsnaam en met weinig views op Youtube. Zo had ik een Sony Cybershot, waarvan de bestandsnaam met DSC_ startte. Het kan niet anders dat op Youtube ook video’s zijn te vinden in het formaat DSC_xxxx.
Het idee
Toen kwam het idee binnen: Zou het niet leuk zijn als je met een browser extensie door deze video’s kunt zoeken? Ik legde het idee voor bij AI-app Openrouter, waarmee ik automatisch met verschillende modellen kan praten, afhankelijk van de vraagstelling. Ik had nog nooit een browser extensie gemaakt, dus dat liet ik de dienst ook maar stap voor stap uitleggen.
Na 30 minuten had ik een lokale Chrome extensie die exact deed wat ik wilde.
Je kiest een datum en een cameramodel. Van de maand en de dag maakt de code vier getallen. Zo zou vandaag 0501 zijn en plakt deze met het gekozen model in een zoekopdracht voor Youtube. Om vervolgens in Youtube direct de resultaten te laten zien. Hier zie je video’s met de titel DSC_0501 of hier zie je video’s die met een Go Pro zijn gemaakt en de bestandsnaam GOPR1127 hebben. Je kunt ook een random model en getal selecteren met de Timewarp knop. Ik koos er voor om een datum als startpunt te maken om de vier getallen te genereren. De extensie zoekt dus niet naar video’s die met de specifieke modellen op de specifieke datum zijn geplaatst. Is dat te onduidelijk nu? Laat het me weten.
De resultaten zijn net zo verrassend als in het artikel van Germain. Er komen dashcams voorbij met 15 views, een jonge skier met 2 views of een voorstelling van drie jonge vriendinnen, slechts één keer bekeken. De rustgevende watervallen van Allagash, Maine. Sommige video’s zijn nog nooit bekeken als je door de lijst scrollt, sommigen hebben al honderden views. Maar het zijn vrijwel allemaal video’s die vrij zijn van call to actions, “like en subscribe” iconen en gelikte producties. Het zijn doorkijkjes in het dagelijkse leven van mensen overal ter wereld. Het zijn video’s die niet de pretentie hebben dat de maker een influencer wil zijn op social media. Het zijn persoonlijke boodschappen waarbij de maker de middelen gebruikt die voor handen zijn. Zoals snel een video maken, uploaden en privé delen.
Youtube noemt zich graag het epicentrum van populaire cultuur en het nieuwe Hollywood. Ik zie het liever als publieke infrastructuur voor mensen die een verhaal willen vertellen. Ongeacht voor hoeveel kijkers dat is.
Hoe maak je een browser extensie?
Ik had nog nooit een browser extensie gemaakt, dus ik liet Deepseek me eerst maar eens uitleggen hoe die in elkaar zitten. Vervolgens is het model aan de slag gegaan om de extensie te maken, en op basis van mijn aanwijzingen constant wat aanpassingen te doen. Tenslotte heeft AI me geholpen met de uitleg hoe ik een browser extensie kan publiceren op de Chrome Web Store en bij Mozilla Add Ons.
Alles zit relatief eenvoudig in elkaar. Je kunt de volledige code op Github vinden, downloaden en zelf aanpassen.
Met de hulp van AI kon ik van een idee naar livegang gaan in nog geen 90 minuten. De meeste tijd zat in het maken van de juiste iconen en het invullen van de formulieren bij Mozilla en Google om de extensie te publiceren. Al het basiswerk is door AI gedaan. Ik heb zelf nog wel de code bekeken. Omdat het relatief eenvoudig in elkaar zit, kan ik het wel beoordelen of het doet wat het moet doen. Mogelijk kunnen wat functies efficienter en zal de CSS meer gestroomlijnd kunnen. Maar ik ben er voor nu tevreden mee.
Ik ga nu nog uitzoeken waar en hoe ik de extensie het beste kan promoten. Ik vermoed sowieso op een aantal specifieke subreddits en op Hacker News. Natuurlijk mail ik de auteur van het artikel, ik denk dat hij er ook wel interesse in heeft. Mogelijk kan ik Ethan Zuckerman nog een bericht sturen. Ik wil er niet héél veel tijd aan besteden, het is vooral een leuk probeersel om iets bij te dragen aan het internet dat we wel eens vergeten in de comerciele bombarie die we over ons heen krijgen. Het internet van de kleine, persoonlijke interacties. Waar je even een video upload om aan iemand te laten zien. Niet met de bedoeling om er rijk mee te worden of veel invloed mee uit te oefenen. Maar om wat te delen. Als ik dat meer zichtbaar kan maken met deze browser extensie, dan is mijn doel gehaald.
Ook leuk om te weten, ik publiceerde ooit de 150e video ooit op Youtube. Die korte minispeedway video van 20 jaar geleden is slechts door 5.500 mensen bekeken. Het is iets meer ge-edit en geen standaard camera-bestandsnaam, maar toch een stukje verborgen Youtube historie…
Ken ik iemand die het boek “Hypertext 3.0” van George P. Landow in bezit heeft? Ik zou het graag eens lenen om meer te leren over dit belangrijke communicatieconcept voor de 20e en 21e eeuw. Ik heb inmiddels versie 2.0 wel bij de bibliotheek aangevraagd.
PKM Summit 2025 - Nieuwsgierigheid verbindt
In de 14e eeuw was de Medici familie van enorme invloed op de cultuur. Niet alleen financierden ze beroemde schilders, beeldhouwers, wetenschappers en architecten. Ze brachten deze slimme breinen ook bij elkaar. Hierdoor ontstond wat we nu noemen “Het Medici effect”, het effect dat echte innovatie ontstaat als je verschillende disciplines en werkvelden bij elkaar brengt.
De Medici hebben niet bewust de Renaissance ontwikkeld, maar ze hebben er enorm aan bijgedragen. Zonder hun financiële invloed en het netwerkeffect was dit cruciale tijdperk in onze wereldgeschiedenis er niet geweest.
Connecting the dots
Deze uitspraak is beroemd gemaakt door Steve Jobs in zijn Stanford Speech, waar hij uitlegt hoe ogenschijnlijk ongerelateerde momenten in het verleden hem op het pad hebben gebracht van de Mac, Apple en alles wat er na kwam. De kern van zijn boodschap was dat je eigen nieuwsgierigheid en het omarmen van onzekerheid je ver kan brengen.
Nick Milo zette deze uitspraak in een ander licht. Tijdens de PKM Summit in Utrecht vertelt hij over de Ideaverse. Een verdomd slim woordje om te vangen wat hij, ik en vele anderen al tijden doen: Een persoonlijk internet maken, waar je je verzamelde ideeën vangt, verbind en publiceert. Zorg dat je een digitaal thuishonk hebt, waar je in alle rust en veiligheid deze ideeën kunt verbinden en verder kunt ontwikkelen.
(Bron: Darwin Online)
Milo vertelt over Charles Darwin. Darwin had tijdens zijn reizen naar de Galapagos eilanden stapels notities verzameld over zijn observaties. In losbladige notitieboeken tekent en schrijft hij wat hij ziet en wat hem opvalt in deze vreemde gebieden met voor hem nieuwe planten en dieren. Dit zijn de eerste losse punten die uiteindelijk leiden tot zijn evolutie theorie. Maar hij zag de verbindingen nog niet tussen de losse notities. Pas na zijn ontmoeting met ornitholoog John Gould leerde hij meer over de verschillende vogels die hij beschreef. Vanaf dat moment ontstaat zijn theorie hoe planten en dieren evolueren. Het is een fascinerend voorbeeld hoe experts op verschillende gebieden samen tot nieuwe inzichten komen.
Een kleine zijsprong, Darwin had papieren notitieboeken. Logisch, want computers waren er nog niet in de vroege 19e eeuw. Echter, Darwin was wél in contact met Charles Babbage, de “eerste computerpionier” vanwege zijn baanbrekende ontwerpen voor mechanische rekenmachines, die de voorlopers waren van de moderne computer. Stel je toch eens voor als die twee verder hadden samengewerkt.
Terug naar de PKM Summit. Darwin’s verhaal is een voorbeeld van het Medici Effect, een diversiteit aan werkgebieden en expertise zorgt voor innovatie. Als je jezelf openstelt voor andere denkbeelden, nieuwsgierig bent naar nieuwe invalshoeken, dan kan er een boel gebeuren. Dat is wat ik uit de sessies van Marieke van Vliet en Bianca Pareira haal. Marieke betoogt dat we kritischer moeten zijn in ons denkproces. Sowieso mogen we wel wat minder speedruns doen met AI-zoekmachines om maar snel tot een antwoord te komen. Het is beter om juist wat frictie in je denkproces te hebben, om zo tot betere antwoorden te komen. Bianca geeft ons de les om meer na te denken over je eigen mindset waaróm je kennis verzameld in een eigen systeem, dan met wát (tools) en hóe (methode) je dat doet. Zoek je helderheid in je denken, doe je onderzoek, of zoek je een intellectuele opbouw voor je eigen argumenten? Als je dat duidelijk hebt, dan kun je naar instrumenten en werkwijzen kijken.
Nick, Marieke en Bianca brachten voor mij de punten bij elkaar over mijn eigen PKM. Mijn Frankopedia, mijn persoonlijke internet, begint steeds meer vorm te krijgen en ik kan er steeds beter kleine diamantjes in vinden. Notities van jaren geleden verbinden als vanzelf aan iets wat me vandaag opvalt. Ik ben er van overtuigd dat AI systemen (lokaal, privacy-first, gepersonaliseerd) ons kunnen helpen om uit de informatiepunten in onze machines, van laptop tot mobiel, van losse notities tot journaling apps, nieuwe verbindingen te leggen. Verbindingen die wij met onze beperkte cognitieve denkkracht simpelweg niet kunnen leggen. Wij kunnen de verbindingen wel valideren, verbeteren en versterken. Wij zijn nog altijd de human in the loop en wij blijven onze nieuwsgierigheid voeden met kennis.
Tijdens de afsluitende borrel stond ik even te praten met organisator en dagvoorzitter Lykle de Vries. Ik vroeg hem hoe hij de dag heeft ervaren. Zijn antwoord, en ik parafraseer: “Er is zoveel shit in de wereld op dit moment, waar ik geen invloed op heb. Wat te groot is voor ons allemaal. Door deze PKM Summit te organiseren, zorgen we er voor dat we nieuwsgierige mensen bij elkaar brengen. Mensen die open staan voor elkaars mening en ideeën. Misschien is dat een kleine stap naar iets beters.”
Bij de PKM Summit en in de Digitale Fitheid community vieren we de nieuwsgierigheid, verbinden we met elkaar om kennis te delen en vieren we de mogelijkheden die we nu hebben om nieuwe ontdekkingen te doen.
Het Medici Effect in het klein. Maar het groeit.
20 jaar bloggen, hoe doe je dat?
Op 30 juli 2000 om 9 minuten over 10 in de ochtend publiceerde ik mijn eerste blogpost. Vijf jaar lang schrijf ik op punkey.com, de eerste maanden alleen, later met mijn Bredase vrienden Janneman en Da Huge. Op 30 juli 2005 sloot ik dat boek, maar de toon was wel gezet. Ik ben sindsdien nooit gestopt met online publiceren. Ik ben nooit gestopt met bloggen. Er zijn door de jaren heen hiaten in mijn online aanwezigheid geweest en ik ben een notoire domein- en blogsoftwarehopper. Maar de laatste jaren is mijn blogritme weer redelijk stabiel, met wat vakantiedagen hier en daar. Vandaag, op mijn 20e weblogverjaardag is het mooi om dat oude archief weer eens open te zetten. Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar je kunt nu alle blogposts teruglezen die ik ooit schreef op Punkey.com, Whatsthenextaction.com en SundayMorningTeanotes!
Ik ben nooit een blogger geweest die trouw elke dag iets schreef, dag in dag uit. Ik ben nooit een blogger geweest die lang en trouw vasthield aan formats en horizontale programmering. Zodat je als lezer weet wat je op een bepaalde dag kunt verwachten. Wat daar nog het meest in de buurt kwam waren de Sunday Morning Teanotes. Op zondagochtend maakte ik een terugblik van de week met wat toffe links die ik had verzameld en losse notities over werk en privé.
Eigenlijk deden we maar wat al die jaren. Als ik de posts van begin deze eeuw teruglees, dan zie ik wel waarom ik zo van Twitter ben gaan houden. Korte berichten, snel even een link delen, kort commentaar en door naar het volgende. Pas later zou ik langere stukken gaan schrijven, meer uitleg over de ontwikkelingen in blogs, indieweb en nu nieuwsbrieven. Een post langer dan 100 woorden was voor 2005 vrij uitzonderlijk. Als ik teruglees wát we schreven, dan zou ik me nu wel achter mijn oren krabben of ik dat wel zou publiceren en als link zou plaatsen. Niet alles is even Safe For Work en ik lees vooral veel boosheid terug over ontwikkelingen in digitale marketing, hoe "niemand het internet snapt". En veel bijna kinderlijke verwondering over bloggen, over online publiceren.
Relevantie
Wat hebben die 20 jaren me gebracht? Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven er uit zou zien zonder het online schrijven vanaf 2000. Het heeft me op dit pad gebracht en ik kan me geen ander pad voorstellen. Ik zou uiteindelijk altijd wel online gaan publiceren. Het zit in me om te schrijven, al noem ik me geen schrijver. Ik pretendeer niet dat alles wat ik op dit blog publiceer van een hoge kwaliteit is. Maar het is wie ik ben. Vanaf de eerste link op 30 juli 2000 naar de nog altijd actieve Periodic Table of Funk tot wat ik hier schrijf. Bloggen heeft me veel vriendschappen gebracht, het heeft me geholpen in de periode dat ik als zelfstandig ondernemer aan de slag ging, maar het heeft in de beginjaren net zo goed het bureau geholpen waar ik nu weer werk. Het heeft er voor gezorgd dat ik een eigen boek kon uitgeven over de geschiedenis van weblogs in Nederland. Dat ik aan de wieg heb gestaan van een online platform over slimmer werken. Wat ooit begon als een blog.
Ik las een post op Frankwatching uit februari van dit jaar, of bloggen nog relevant is in 2020. Het is zo grappig. De auteur verwijst naar een Twitter poll die ze deed. Die poll is nergens te vinden, die zijn we allang vergeten. Maar haar artikel staat nog wel op Frankwatching en die blijft er staan. Net als de duizenden anderen posts op Frankwatching. Dat is de kracht van de blogrevolutie.
Bloggen zoals je in 2000, 2005 of 2010 deed, daar hoef je in 2020 niet mee aan te komen. Zeker niet als bedrijf. Maar zoals in het Frankwatching artikel blijkt en zeker in de reacties, de waarde van online publiceren, van online kennis delen en een community opbouwen, die ziet iedereen. Het principe van bloggen speelt daar een belangrijke rol in. De vorm is wezenlijk veranderd, evenals het communale aspect. We vinden elkaar op andere netwerken als Twitter of Instagram. Er is een forum voor elke niche denkbaar. Blogs hebben daar niet meer het alleenrecht en dat is prima. Maar je eigen moederschip met periodieke updates die vrij toegankelijk zijn, daar kan geen gesloten netwerk tegenop. Al is het maar omdat die eigen verhalen goed vindbaar zijn in zoekmachines. Het is een prima investering voor elk bedrijf of merk. Maar het vereist een lange adem en geloof in de mogelijkheden en kansen.
Plan
Kun je als particulier nog met goed fatsoen een weblog beginnen? Natuurlijk. De software is veel eenvoudiger geworden door de jaren heen, je kunt met een paar minuten live zijn en beginnen. Of je maakt eerst een plannetje hoe je het wil aanpakken. Wat wil je bereiken, waarom en wat denk je er voor nodig te hebben. Zorg dat je je niet laat intimideren door wat er al is. Want alles is er al. Vrijwel alles is al eens bedacht en uitgevoerd. Ook wat jij in je plannetje hebt staan. Maar wat nog mist is jóuw verhaal en jóuw mening.
Ik zou zelf zo weer beginnen. Zonder groots opgezet plan. Zonder een duidelijk doel voor ogen, maar met de drang om te delen wat ik zoal zie op het web. Wat me bezighoudt en wat ik denk wat belangrijk is. Een paar voorbeelden uit het verleden…
Alleen al die drang heeft me 20 jaar voorwaarts geduwd. Ik verwacht dat ik dit nog wel een tijdje blijf doen. Niet meer in het moordende tempo van 20 jaar geleden, maar ik zal altijd van me laten horen. Ik weet inmiddels dat er een publiek is dat het leuk vindt om van me te horen (dank je wel!) en ik word er zelf blij van. Veel meer heb ik niet meer nodig. Ik zou nog eens een schrijfcursus willen doen. Ik zou wel meer zwierigheid en diepte in mijn teksten willen. Ik ben soms te staccato en denk te weinig na over teksten. Daar kan ik na 20 jaar nog altijd beter in worden.
Het archief van Punkey.com staat volledig online. Evenals de archieven van WhatsTheNextAction.com, een Engelstalig weblog over productiviteit. Dat was eigenlijk de voorloper van Lifehacking. En je vindt nog wat posts terug van Sunday Morning Teanotes, een tijdelijk blog met wat random gedachten. Je zult vooralsnog door de archieven in de zijbalk moeten grasduinen en wat rondklikken. Ik ga nog alles beter ordenen en categoriseren. Ik geef geen garanties dat alle links werken en alles even Safe For Work is. De vormgeving is natuurlijk in de stijl van dit blog. Daar wil ik nog wel iets mee doen, misschien breng ik het voor die oude posts wel terug in de originele vormgeving. Wil je weten hoe het er ooit uit zag? Check dan The Internet Archive. Daar zie je hoe we begonnen. Op een zolderkamertje. Met een internetverbinding en blogdrift. Van de eerste schreden in 2000 tot het afscheid in 2005. En van alles wat er tussen zat.
Blog on!