Vanavond keek ik de eerste aflevering van de veelbesproken Netflix miniserie Adolescence. Een fictief maar realistisch drama over een dertienjarige jongen die radicaliseert. Door online subculturen en algoritmische beïnvloeding. Maar zover ben ik nog niet na aflevering 1.

De eerste 20 minuten van de serie komen al knetterhard binnen bij me, als de hoofdpersoon van zijn bed wordt gelicht en meegenomen naar de politiecel. Huilend, in paniek. Net als de ouders en zijn oudere zus. Ondertussen ligt mijn dertienjarige zoon boven rustig te slapen. Een jongen die ook online leeft. In games, Youtube en videobellend met vrienden van school. De blogserie van Marco Derksen over Adolescence geeft al de nodige achtergrond en commentaar. Maar ik kijk eerst de serie verder. Met een knoop in mijn maag.