Digging the digital

Stel je voor, je zit in een bioscoopzaal. De lichten gaan allemaal uit. Maar écht uit. En in plaats dat het filmscherm oplicht, start één van de klassieke albums uit de jaren ‘90, Nirvana’s MTV Unplugged sessie. Dankzij radiostation Kink mocht ik vanavond naar Pathé Leidsche Rijn, om daar met een slaapmasker op dit album in cinematografische audio kwaliteit te luisteren.

Ik vond het heerlijk om dit album weer eens in zijn geheel te horen. Ik ken het inmiddels van binnen en buiten, maar sinds streaming muziek en Youtube komen alleen losse nummers wel eens langs. De complete sessie van begin tot eind, dat was lang geleden voor me. Ik doe dat nog maar weinig, albums van voor tot achter écht luisteren. Boekje erbij met lyrics en liner notes. In de tijd van vinyl en CD was het vaste prik om met vrienden naar nieuwe muziek te luisteren en het er over te hebben. Tijdens het sessie in de bioscoop moest ik er wel aan denken, hoe ik Nevermind voor het eerst hoorde. Bleach ontdekte. In een tentje in Frankrijk de tape van In Utero maar bleef draaien. Hoe ik samen met een toenmalige vriendin deze Unplugged sessie vol bewondering op MTV zag. Hoe we in de rij lagen ‘s nachts bij het postkantoor voor concertkaartjes. En hoe we die uiteindelijk nooit hebben gebruikt, want tja, begin april 1994, vlak voor de Europese tournee, was het ineens afgelopen met Kurt Cobain.

Hoorde ik nu echt iets anders of intensiever doordat het in het donker was? Nee, niet echt. Maar de ervaring is leuk. De herinneringen van toen zijn mooi. Het geluid is goed, maar niet overweldigend. Maar dat kan natuurlijk aan de zaal liggen. En toch, die laatste uithaal bij Where Did You Sleep Last Night zorgt altijd weer voor kippenvel.

Pathé heeft komende tijd meer van deze Pitchblack Playback voorstellingen, in het kader van hun Sound Sessions.