Een woord van waarschuwing: Ik ben geen webdeveloper of software engineer en ik zal ook nooit claimen er één te zijn.

Echter, het web fascineert me. Al meer dan 30 jaar, in 1994 zag ik voor het eerst een webpagina in de toen net-nieuwe Netscape Navigator. Eén van de elementen die in de browser zat en nog altijd in een browser zit, is datgene wat het web in mijn ogen echt democratiseerde. View Source. Met dit menu-item krijg je van elke pagina de broncode te zien. Zeker in de jaren ’90 was dit de code die door de maker was geschreven. Inmiddels is dat veelal server-side gegenereerde code die door allerlei templates, plugins en Javascripts aan elkaar is geplakt. De optie voor View Source werd door de ontwikkelaars in de browser toegevoegd omdat het ze simpelweg leuk leek dat je als bezoeker van een webpagina de code kon zien. (Bron: Coders - Clive Thompson)

Door de optie van View Source leerde velen met mij de eerste eigen webpagina’s maken. Je maakte simpelweg na wat anderen al deden. Langzaam maar zeker ontdekte je nieuwe mogelijkheden, ontwikkelde je een eigen manier van websites maken en leerde je de soms bijzondere verschillen tussen de browsers. Dit democratiserende effect van het web was niet uniek in computertechnologie. Vóór de tijd van het web kon je op onder andere een Commodore je eigen code schrijven en deze op cassettetapes opslaan. Die tapes kon je weer verspreiden, wat onder andere gebeurde via radiostations. In Nederland zond het programma Hobbyscoop wekelijks computercode uit in hun radioshow die je kon opnemen en inladen in je computer. Om daarna zelf weer te bekijken en van te leren. Of je tikte code regel voor regel over uit tijdschriften. Het kon allemaal, het kan allemaal nog steeds.

Ik moest er aan denken toen ik een mooi overzicht zag van Simon Willison. Hij heeft al zijn projecten gepubliceerd die hij in één week maakte met de Artefacts van Claude.ai. Met deze mogelijkheid kun je de Claude chatbot kleine programma’s laten maken die je direct in je browser kunt gebruiken. Bijvoorbeeld een clipboard viewer of een manier om QR codes uit te lezen.
De projecten van Simon zullen voor jou niet direct van waarde zijn, maar klik vooral eens door naar de transcripts van zijn gesprekken met Claude om tot de tool te komen. Voor mij is dit het equivalent van de vroegere View Source. Je krijgt een kijkje achter het gordijn hoe anderen nieuwe technologie gebruiken, waar jij weer van kunt leren. Je krijgt ideeën wat je zoal met AI als een assistent voor elkaar kunt krijgen. Zelfs als je geen volleerd software engineer bent. Sidenote: Het helpt eerlijk gezegd wel om een béétje te snappen hoe computercode werkt en hoe bepaalde conventies zijn. Maar ook dat is redelijk goed te leren online.
De chat prompts van Willison zijn heel conversationeel en niet overdreven complex. Al lezend door de transcripts zie je hoe hij zelf steeds reageert op wat hij krijgt en daar op door gaat. Het geeft mij ook weer ideeën hoe ik met AI assistenten kan praten en hoe ik prompts beter kan maken.

Zo werkt het web op zijn mooist: Je bouwt op de kennis van anderen, deel deze weer met de community en vergroot de collectieve kennis. Deden we dat in de jaren ‘90 met HTML broncode, nu met AI prompts, conversaties en stukjes code.

Zo had ik een gesprek met ChatGPT om een OPML bestand in te lezen en de onderwerpen per weblog er uit te halen. Of hoe ik de grootste folders op mijn Mac vindt.

Ik heb een chat uit Claude hoe ik een verzameling foto’s kon hernoemen op basis van de datum dat ze zijn gemaakt. Of hoe ik een start maakte om een Spotify playlist te maken met entries uit Day One. Met dank aan Simon Willison die me op Mastodon uitlegt hoe ik chats uit Claude in Markdown krijg. Fantastisch!

Mijn meer uitgebreide View Source laat nog even op zich wachten, maar ik ga snel meer prompts en ideeën met jullie delen!