“Ik vind het dom dat ik de afgelopen 25 jaar te hard heb gewerkt voor een vervuilende industrie en daardoor mijn kinderen amper heb zien opgroeien. Dat moet anders.”

Een eerlijke bekentenis uit de zaal, als spreekstalmeester Menno van Doorn aan de start van het Vint Symposium 2024 vraagt om iets “echt doms” te delen, als tegenhanger op het thema van de dag “Echt Slim”. Het is even stil, waarna de vrouw een bemoedigend applaus krijgt. Dat het anders moet, dat zullen we de rest van de dag op het podium zien, horen en voelen.

We trappen af met Kees Klomp, de uneconomist, die een naar zeggen “hoopvol apocalyptisch” deelt met ons. Eerst gaat alles naar klote, daarna zullen systemen keren en komt het weer goed. Hopelijk. Kees windt er geen doekjes om in de eerste paar minuten. We stevenen met z’n allen af op een ecologische ramp die we niet alleen merken door hogere zeespiegel en andere weertypes in de seizoenen. Het zal vooral een economische ineenstorting zijn. Door de klimaatveranderingen gaan we naar een situatie waar we jaarlijks 38 triljard dollar schade hebben.

Een 38 met 9 nullen. Klimaatschade.
Elk jaar.

Door regen, storm, temperatuurveranderingen, noem maar op. Kees neemt ons vervolgens mee hoe het anders kan. Er is een systeemverandering nodig. Waarbij voor het eerst de rode draad van de dag langs komt. Een regeneratieve toekomst.

Graph shows trajectory of ecological design illustrating a shift from degenerating technical system design to regenerative living system design moving through stages like conventional green sustainable and restorative contexts.

Deze afbeelding kwam meerdere malen voorbij. Het laat zien hoe we dat we er met sustainable living nog niet zijn. We komen uit een technisch systeem design met winstmaximalisatie als belangrijkste doel. Een destructief doel voor de planeet. (Looking at you, Milton Friedman). We werken allemaal hard aan een sustainable maatschappij, maar de sprekers zijn duidelijk, we zijn er dan nog niet. We moeten een stap verder. Naar een Living System Design, waar biocentrisme de overhand heeft. Waar, zoals Thijs Pepping in zijn verhaal schetst, we allemaal een beetje biofiel zijn.

Waar we een betere verbinding met de natuur hebben. Waar we naast menselijke intelligentie en kunstmatige intelligentie veel meer kunnen leren van natuurlijke intelligentie. Iets dat spreker Jane Lawton op fantastische wijze laat zien door haar onderzoek hoe de natuur spreekt. Met elkaar, met ons. Hoe ze een foundation model hebben ontwikkeld voor dierengeluiden.

Zoals ze zelf zegt, “AI for the rest of nature”.

Een inspirerend en hoopvol verhaal waar de kracht van AI direct wordt ingezet om begrip van onze wereld te ontsluiten. Lees zeker de blogpost van Marco Derksen over deze presentatie, evenals zijn posts over Achmea en GenAI en het fascinerende verhaal van Leen Gorissen over Natuurlijke Intelligentie.

Een inspirerende dag met een breed palet aan sprekers!